Από το 1973 έως το 1982 έκανε σπουδές Ψυχολογίας στην Αθήνα, στο Παρίσι και στη Νίκαια της Γαλλίας. Το 1981 – 1982 έκανε σπουδές φωτογραφίας στη Νίκαια και στο Παρίσι. Συνεργάστηκε με τα γαλλικά πρακτορεία Diaf και Gamma press, Graffiti και I.M.L. ως ξένος ανταποκριτής στο Παρίσι (1982-84) με ταξιδιωτικά ρεπορτάζ ανά τον κόσμο, ήταν ξένος ανταποκριτής για το περιοδικό “Ένα”, ενώ το 1984-5 υπηρέτησε ως ρεπόρτερ-φωτογράφος στο πολεμικό ναυτικό.
Υπεύθυνος φωτογραφικού τμήματος στα περιοδικά της Γραμμής Α.Ε. (Ένα, Το τέταρτο, Και, Μία, TV3, Δύο) και συνεργάστηκε με τα περιοδικά και εφημερίδες 24 Ώρες, Σελίδες της Καθημερινής, Club, Ψυχολογικό Σχήμα, Ελεύθερος Τύπος, Metro, Diva, Out, 01, G.S.V., Penthouse, Maxim, Άμυνα και Διπλωματία, Παιδί και Νέοι Γονείς, Οικία και Διακόσμηση, Ραδιοτηλεόραση, Τηλέραμα, TV Zapping, Τηλεθεατής, Εικόνες, Εγώ, Status, Εφοπλιστής, Ε Ελευθεροτυπίας, Volvo Magazine, Insider. Από το 2004 έως το 2009 ήταν ο επίσημος φωτογράφος της εκδοτικής εταιρείας AΛΕΦ (Περιοδικό Grande Bretagne, Lagonissi grand resort, Mare et Tera, Varium.)
Από το 1996 έως το 2009 ήταν επίσημος φωτογράφος του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ανέλαβε την παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων και Διεύθυνση φωτογραφίας για το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (2004-2009:), ενώ από το 2006 έως το 2011 ήταν επίσημος φωτογράφος του Hellenic Fashion Week. Από το 2010 μέχρι και το 2017 συνεργάστηκε με το περιοδικό Crash και την εφημερίδα Παραπολιτικά.
Εκθέσεις:
1983: «Τα επαγγέλματα του δρόμου στην πόλη της Αθήνας» ατομική, Παρίσι
1987: «Το γυμνό» (ομαδική, Αθήνα)
1993: «Κάννες, στιγμές ενός φεστιβάλ» (ατομική, Αθήνα)
1995: «Οι φάροι των ελληνικών θαλασσών» (ατομική, Πειραιάς)
1995: «Τα πλοία» (ομαδική, Αθήνα)
1995: «14 χρόνια με φωτογραφικές μηχανές Contax» (ατομική, Αθήνα)
1997: «Faces, πρόσωπα της 7ης Τέχνης» (ατομική, Θεσσαλονίκη)
1998: «Ο Λόγος του βλέμματος» (ατομική, Αθήνα)
1998: «8 φωτογράφοι παρουσιάζουν το παγωτό Nirvana» (ομαδική)
1998: «Cannes 1998» (ομαδική, FNAC Παρίσι)
1999: «Μάτια ανοιχτά, μάτια κλειστά» (ατομική, Αθήνα)
1999 – μέχρι σήμερα: «Πρόσωπα της 7ης Τέχνης» (μόνιμη έκθεση στο Ολύμπιον της Θεσσαλονίκης)
2000: «Ματαιότητες» (ατομική, Θεσσαλονίκη)
2001: «Πρόσωπα της 7ης Τέχνης» (ατομική, Θεσσαλονίκη)
2004: «Erotica» (ομαδική, Αθήνα)
2006: «Πρόσωπα της 7ης Τέχνης» (Θεσσαλονίκη)
2006: «Βυζαντινά φρούρια της Ελλάδος» (Βυζαντινό Μουσείο)
2007: «Φρούρια της Ελλάδας» (Ρόδος)
2007: «Φρούρια της Ελλάδας» (Νοέμβριος, Παλαιά Λουτρά – Πάτρα)
2007: «Φρούρια της Ελλάδας» (Πνευματικό κέντρο Καλαμάτας)
2007: «Φρούρια της Ελλάδας» (Δεκέμβριος, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών)
2008: «Φρούρια της Ελλάδας» (Ιανουάριος, Βουλευτικό-Ναύπλιο)
2010: «Από το Λιμάνι στο Πέλαγος». (Σεπτέμβριος, Ιστιοπλοϊκός όμιλος Πειραιώς)
2011: Αναδρομική έκθεση «Αρμενίζοντας ανάμεσα σε Φάρους και Πέλαγα» (στην γκαλερί Εικαστικές Αναζητήσεις)
2012: «Πόδια Τοτέμ» (ατομική έκθεση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης)
2015: «Φάροι και Φαροφύλακες στις Ελληνικές θάλασσες» (ατομική στην Πινακοθήκη Γρηγοριάδης)
2018: «Βίον Ανθόσπαρτον» (ατομική, Θεσσαλονίκη ‘Εκθεση βιβλίου – Ίδρυμα Κακογιάννης)
2020: «Tο Τραύμα» (ατομική. Το Τραύμα στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, Φουαγιέ ΑΣΚΤ)
Θέατρο:
2010-2011: «Πεινάει κανείς;» θεατρική παράσταση της Αθηνάς Παππά. Διεύθυνση Φωτογραφίας (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης)
2012: «Υψηλή Τάση» θεατρική παράσταση της Αθηνάς Παππά στο Φεστιβάλ Αισχυλείων. Διεύθυνση Φωτογραφίας
2013: «GO!» Θεατρική παράσταση της Αθηνάς Παππά. Διεύθυνση Φωτογραφίας στο CAMP
2018: «Τι με Κοιτάς έτσι;» Θεατρική παράσταση Αθηνάς Παππά. Διεύθυνση φωτογραφίας
2019: «Η Τραγωδία… Αλλιώς» Θεατρική παράσταση της Αθηνάς Παππά. Διεύθυνση φωτογραφίας
Από πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη φωτογραφία;
Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία ξεκίνησε το 1981. Το ενδιαφέρον μου για την ελληνική μεσαιωνική ιστορία με οδήγησε να θέλω να καταγράψω τα μέρη στα οποία πήγαινα, πραγματοποιώντας πολιτιστικές διαδρομές στην Ελλάδα. Ήταν μια μεγάλη ανάσα μετά από τις σπουδές μου στην ψυχολογία…
Η ανάγκη της καταγραφής με οδήγησε να αγοράσω στη Νίκαια της Γαλλίας την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή. Μια Contax Quartz 139 με έναν Carl Zeiss Planar T*55mm f/1,7… Πήγα στη Μονεμβασιά για μία ακόμη φορά με φωτογραφική μηχανή… Από τότε ξεκίνησε η ‘’περιπέτεια’’ της φωτογραφίας…
Γιατί είναι τόσο σημαντική αυτή η τέχνη για εσάς;
Ξέρετε, δεν πίστεψα τότε ότι η φωτογραφία ήταν μία σημαντική τέχνη για εμένα. Απλώς τη χρησιμοποιούσα για να καταγράψω τη μεσαιωνική ιστορία, τα ερείπιά της, αλλά και εκφράσεις ανθρώπων, που φυσικά αυτό προερχόταν από την ψυχολογία. Αργότερα, όταν έγινα επαγγελματίας, κατανόησα ότι η φωτογραφία ήταν μία σημαντική τέχνη για την πορεία της ζωής μου. Κατανόησα ότι η φωτογραφία εν τέλει είναι η λογοτεχνία της όρασης.
Είστε ένας πολύπλευρος και δραστήριος φωτογράφος. Ποια είναι η καλλιτεχνική σας φιλοσοφία;
Η λεγόμενη “καλλιτεχνική” μου φιλοσοφία είναι μία δημιουργική στάση ζωής. Χωρίς δημιουργία ο άνθρωπος αδυνατεί να αφήσει το αποτύπωμά του.
Η δουλειά σας έχει ύφος δραματικό, κινηματογραφικό και ερωτικό ταυτόχρονα! Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Α! Ναι! Πράγματι, το δραματικό, το κινηματογραφικό και το ερωτικό. Τη ζωή μου από πολύ νέος, την έζησα στην οικογένειά μου, σ’ αυτόν τον κοινωνικό μικρόκοσμο. Με αυτά τα 3 στοιχεία: Οικογενειακά δράματα, πολύ κινηματογράφο και πολλούς έρωτες… Αυτά τα 3 στοιχεία τα εξέλιξα, συνειδητοποιώντας μέσω της ψυχαναλυτικής οδού το τι μου συνέβη και γιατί… Μετέπειτα η εξιδανίκευση πήρε τον δρόμο της (Εξιδανίκευση= Ασυνείδητη ερωτική ενέργεια γίνεται ενσυνείδητη πνευματική)
Έχετε φωτογραφήσει πάρα πολλούς διάσημους ξένους αλλά και Έλληνες. Ποια προσωπικότητα σας γοήτευσε πιο πολύ και γιατί;
Μα και ποια προσωπικότητα δεν με γοήτευσε προκαλώντας μου το ενδιαφέρον! Από ξένες προσωπικότητες o Pierre Cardin. Τον συνάντησα στο Rio de Janeiro, του έκανα ένα πορτραίτο και του πήρα συνέντευξη για το περιοδικό Ένα (Ήμουν ξένος ανταποκριτής). Στο τέλος της συνέντευξης με κοίταξε έντονα και μου είπε “Ξέρετε, εν τέλει αγαπητέ Βαγγέλη, δεν θέλω να είμαι από τους πλούσιους του νεκροταφείου… Ήταν η εποχή που εκτός από την υψηλή ραπτική ασχολείτο με τη γαστρονομία δημιουργώντας μια αλυσίδα εστιατορίων “Maxim’s” (το περίφημο παριζιάνικο εστιατόριο της Belle Epoque) σε όλο τον κόσμο.
Όσο για μια ελληνική προσωπικότητα θα μπορούσα να πω ότι ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης. Ένας ποταμός δημιουργικής ευφυΐας… Είχα πάει να τον φωτογραφήσω για τις “Σελίδες” της Καθημερινής το 1988 με δημοσιογράφο τον Ανδρέα Δεληγιάννη, στο σπίτι του στου Φιλοπάππου.
Φωτογραφίζετε μεγάλους καλλιτέχνες, μοιραίες γυναίκες, ονειρικά τοπία, διάσημους πολιτικούς και επιστήμονες, καμπάνιες και editorial μόδας. Από όλα αυτά τι σας αρέσει περισσότερο;
Μου αρέσουν όλα. Αν έκανα μόνον ένα από όλα αυτά θα κουραζόμουν. Ξεκίνησα ως reporter-photographer και ως grand reporter photographer στο Παρίσι. Είναι μία ειδικότητα που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Όφειλα να ξέρω πώς να κάνω μια συνέντευξη, να γράψω λεζάντες, και φυσικά να έχω τις βασικές γνώσεις και τεχνικές από studio photography, ταυτόχρονα με την τεχνική και γνώση του φωτορεπορτάζ.
Ένας reporter-photographer ταξιδεύει μόνος του, κάνει κοινωνικά θέματα σε βάθος, που χρειάζονται χρόνο… Λόγω των πανεπιστημιακών μου σπουδών ήταν αρκετά εύκολο να μπορώ να το κάνω. Έτσι ξεκίνησα, ταξιδεύοντας στον κόσμο για χρόνια, ταυτόχρονα με το studio μου στην Αθήνα… Αυτό με βοήθησε πολύ και στη μόδα, ώστε να τοποθετώ τα μοντέλα σε μια κατάσταση κοινωνικής συμμετοχής… Να μην είναι η μόδα ένα προϊόν αποκομμένο από την κοινωνική καθημερινότητα.
Γιατί θα συνιστούσατε σε κάποιον να ασχοληθεί με τη φωτογραφία;
Θα το συνιστούσα για να μπορούμε να βλέπουμε, να παρατηρούμε και να συμμετέχουμε στον κόσμο με “φωτογραφικά” μάτια. Αλλάζει η προοπτική και η αντίληψη για την κοινωνική και προσωπική ζωή. Μπορούμε να έχουμε μία μέθεξη δημιουργίας… Αλλά… θέλει Υπομονή και Επιμονή.
Σας επηρεάζει η δουλειά σας στην καθημερινή σας ζωή;
Μα, η καθημερινή μου ζωή είναι συνυφασμένη με τη δουλειά μου ή τη δημιουργικότητά μου τώρα πια… Ζω σε ένα loft 400m2 μαζί με τη σύντροφό μου, την ηθοποιό Αθηνά Παππά, όπου τον περισσότερο χώρο τον καταλαμβάνει η φωτογραφία… και η δημιουργία… Φωτογραφίες, Αρχείο (διαφάνειες, αρνητικά, περιοδικά), φώτα, φόντα, ρούχα και φυσικά μια μεγάλη βιβλιοθήκη 10 μέτρων πλάτους επί 4 μέτρων ύψους…
Ξέρετε, η μεγάλη επιτυχία στο να ζεις σε ένα Atelier-Studio είναι ό,τι ώρα θέλεις, μπορείς να φωτογραφήσεις, να δημιουργήσεις ή να ασχοληθείς με τα 5 computers… Δεν είναι μια διαδικασία καθημερινής εργασίας με ωράριο. Είναι μια ελεύθερη εργασία, που χρειάζεται ταυτόχρονα εσωτερική πειθαρχία.
Δουλεύετε επάνω σε κάποιο νέο project αυτόν τον καιρό; Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά σας;
Τα projects είναι αρκετά, μερικά έχουν ήδη γίνει, κάποια έχουν ξεκινήσει και άλλα συνεχίζονται ή συμπληρώνονται, όπως οι “Φάροι”, τα “Φρούρια”, οι “Αρχαίοι Ελληνικοί Ναοί”, τα “Πλοία”, η “Αρχαιολογία της Βιομηχανίας στην Ελλάδα”…
Στα μελλοντικά μου σχέδια είναι τα workshops που θα κάνω σε μόδα και δημιουργικό γυμνό, όπως στον χορό και στην άθληση με δύο εξαιρετικά μοντέλα: τη LilianRose VonGören (Μόδα και γυμνό) και με την Angeliki Sakellariou (σε χορό και άθληση). Αυτά θα ξεκινήσουν από 20/5/2022. Μαζί μου θα είναι οι Athina Pappa σε καλλιτεχνική επιμέλεια, ενώ σε τεχνική επιμέλεια θα είναι δύο πρώην βοηθοί μου και μαθητές μου, οι καταξιωμένοι φωτογράφοι Vaggelis Miliarakis και Yiannis Xydas. Τα workshops γίνονται για να γίνει κατανοητή η τέχνη και η τεχνική της δημιουργίας, ώστε οι όποιοι ενδιαφερόμενοι φωτογράφοι να αποκτήσουν επιπλέον γνώσεις και ερεθίσματα στη φωτογραφική δημιουργία.
Ποιο είναι το motto σας;
“Ποτέ μην λες Ποτέ”
Τι είναι χαρούμενη ζωή για εσάς;
Χαρούμενη ζωή είναι να γεύομαι μια σαμπάνια millésimé Krug στο Hotel de Paris a Monte Carlo ή να διασχίζω τον Πορθμό του Μαγγελάνου με ένα Swan 78… Είναι οι δυο μου πλευρές, όπως και να αγναντεύω τον Κορινθιακό κόλπο από το Φρούριο του Ακροκόρινθου…
Τι θαυμάζετε περισσότερο στους ανθρώπους;
Πάντα θα θαυμάζω τη θέλησή τους.
Τι φοβάστε περισσότερο;
Φοβάμαι τους φόβους μου (όσοι υπάρχουν ακόμη).
Έχεις μια γεμάτη ζωή όταν…
…όταν δημιουργείς ελεύθερα.
Καλοσύνη για εσάς είναι…
Καλοσύνη για μένα είναι η κατανόηση…