Σύμφωνα με έρευνες φαίνεται πως οι γονείς συχνά υπερεκτιμούν τη νοημοσύνη των παιδιών τους, αλλά και το πόσο συχνά αυτά ασκούνται.
Πρόσφατα, μια επιστημονική ομάδα με επικεφαλής την Kristin Lagattuta ανέδειξε πως οι γονείς τείνουν επίσης να δημιουργούν μια μη ρεαλιστική, ρόδινη εικόνα σχετικά με τη συναισθηματική ζωή των μικρών τους.
Η μελέτη* αποκάλυψε πως οι απαντήσεις ψυχολογικά υγιών παιδιών ηλικίας 4 έως 11 σχετικά με το άγχος που βιώνουν (συμπεριλαμβανομένου του γενικευμένου άγχους, του πανικού, της κοινωνικής φοβίας και του άγχους αποχωρισμού) δεν συνάδουν με αυτές των γονέων τους (συνήθως της μητέρας). Συγκεκριμένα, οι γονείς είχαν την τάση να υποτιμούν το πόσο ανησυχούν τα παιδιά τους.
Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο προέκυψε όταν οι γονείς ρωτήθηκαν για τα δικά τους συναισθήματα, τότε απάντησαν με το ίδιο μοτίβο που περιέγραψαν πρωτύτερα τη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών τους. Φαίνεται πως ακόμα κι ένα μη κλινικό δείγμα ατόμων μπορεί να έχει δυσκολία στο να διαχωρίσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα δικά του συναισθήματα και αυτά των παιδιών του.
Η ίδια ομάδα ρώτησε παιδιά 5 έως 10 ετών και τους γονείς τους σχετικά με την αισιοδοξία που νιώθουν. Και πάλι, οι απαντήσεις των παιδιών δεν σχετίζονταν με αυτές των γονιών τους. Οι γονείς υπερεκτιμούν σε αυτή την περίπτωση την αισιοδοξία των παιδιών. Και για μία ακόμη φορά, συνέχεαν τα δικά τους επίπεδα αισιοδοξίας με αυτά των μικρών τους.
Συμπερασματικά, υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ της αντίληψης του γονέα και του παιδιού σχετικά με τα συναισθήματα που βιώνει το παιδί. Οι γονείς τείνουν να υποτιμούν τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους και να υπερεκτιμούν τα θετικά. Τα νέα ευρήματα έρχονται να συμπληρώσουν την ευρύτερη βιβλιογραφία η οποία συγκλίνει στην άποψη ότι οι γονείς τείνουν να έχουν μια μη ρεαλιστική, αισιόδοξη εντύπωση της ευημερίας των παιδιών τους.
Ενδεχομένως το φαινόμενο αυτό να λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας για την εικόνα που έχει ο γονέας σε σχέση με το γονεϊκό ρόλο του. Το ερώτημα που γεννιέται είναι αν δίνεται στα παιδιά πραγματικά η ευκαιρία να εκφράσουν και να μοιραστούν τα συναισθήματά τους με τους μεγαλύτερους ή αν στερούνται τη στήριξη που χρειάζονται από γονείς και ειδικούς…
* Lagattuta KH, Sayfan L, and Bamford C (2012). Do you know how I feel? Parents underestimate worry and overestimate optimism compared to child self-report. Journal of experimental child psychology, 113 (2), 211-32
Μαρίνα Ρογάρη
BSc Ψυχολογία
MSc Ψυχική Υγεία Παιδιού & Εφήβου
marinarogari.gr
