Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύσκολες μέρες. Μέρες που φαίνεται να πηγαίνουν όλα εναντίον μας. Μέρες που φέρνουν νέα που χρειάζεται να διαχειριστούμε. Μέρες που θα ευχόμασταν απλά… να τελειώσουν.
Αν η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να επιβιώνουμε των δύσκολων ημερών μας, τότε θα χρειαστεί να μάθουμε να χρησιμοποιούμε το μοναδικό εργαλείο που έχουμε στη διάθεσή μας. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από τη φροντίδα του εαυτού μας. Η φροντίδα του εαυτού στις δύσκολες μέρες μπορεί να μοιάζει με παράδοξη οδηγία, αλλά αν το σκεφτούμε καλά, ίσως μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο που μας προστάζει στις δύσκολες μέρες να αφήνουμε τον εαυτό μας τελευταίο.
Πώς μπορεί ένα άυπνο μυαλό να διαχειριστεί τις προκλήσεις των δύσκολων ημερών; Πώς μπορεί ένα αφρόντιστο σώμα να καταφέρει να φέρει εις πέρας το έργο που απαιτείται; Στις δύσκολες μέρες ξεκινάμε από την αναπνοή μας. Εστιαζόμαστε σε αυτήν και όταν βρούμε το κέντρο μας, σιγά και με προσοχή, θα διαλέξουμε και τις επόμενες κινήσεις μας. Θα διαλέξουμε τις λύσεις που είναι ωφέλιμες για εμάς, θα ζητήσουμε βοήθεια, θα πιούμε νερό και θα φάμε και έπειτα θα πάμε για ύπνο νωρίς. Δεν θα λυθούν όλα σε μία μέρα.
Οι δύσκολες μέρες κάποτε τελειώνουν. Και χρειάζεται να τις ζήσουμε με επίγνωση και αυτές. Όπως τις άλλες μέρες, τις εύκολες, τις χαρούμενες. Και όσο για «τα μαθήματα» που έχουμε να πάρουμε…. ας τα αφήσουμε για πολύ αργότερα. Η δήθεν αισιοδοξία, η εστίαση σε κάποιο ρόδινο μέλλον, οι ευκαιρίες που θα αναδυθούν από τις δυσκολίες που περάσαμε θα έρθουν μόνο όταν καταφέρουμε να διαχειριστούμε το παρόν και αφού βιώσουμε τα συναισθήματα που αναλογούν. Όχι νωρίτερα.
Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Συγγραφέας
www.mathimatazois.com
