Το πένθος για έναν κατοικίδιο σύντροφο δεν διαφέρει στην ουσία του από το πένθος για έναν άνθρωπο.
Πολλές φορές γίνονται συζητήσεις όπου με ειρωνικό τρόπο αναφέρονται φράσεις, όπως «…στις αναπτυγμένες χώρες έχουν ακόμα και ψυχολόγο όταν πεθάνει ο σκύλος τους, δεν κοιτάμε που πεθαίνουν τόσα παιδιά στο κόσμο» ή «κάνουν όμοια τα ζώα με τους ανθρώπους». Οι φράσεις αυτές έχουν ως σκοπό να υποτιμήσουν τον πόνο που νιώθει κάποιος, όταν πεθάνει το κατοικίδιό του.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο θάνατος ενός κατοικίδιου που έχει γίνει μέλος της οικογένειας είναι επώδυνος και δεν πρέπει να συγκρίνεται με τα «παιδάκια που πεθαίνουν ή υποφέρουν» καθώς αυτό, είναι απλά τελείως διαφορετικό θέμα. Τα ζώα που αγαπάμε μας βοηθούν με την παρουσία τους στη ζωή μας. Μας βοηθούν στην κοινωνικοποίηση, μας κρατάνε συντροφιά, μας προτρέπουν να «σηκωθούμε από τον καναπέ» και να ασχοληθούμε με κάποια φυσική δραστηριότητα. Μας κάνουν να γελάμε με τα καμώματά τους και έρχονται κοντά μας, όταν αντιλαμβάνονται ότι είμαστε στενοχωρημένοι. Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν το κατοικίδιό τους μέλος της οικογένειας, ενώ κάποιοι άλλοι το θεωρούν τον καλύτερό τους φίλο. Όλοι όσοι έχουν κατοικίδιο μπορούν να μοιραστούν πολλές ιστορίες για την ηρεμία και τη γαλήνη που νιώθουν απλά και μόνο χαϊδεύοντάς το.
Τέλος, σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων αποδίδουν στα ζώα τους ανθρώπινα χαρακτηριστικά, ενισχύοντας την άποψη ότι ο δεσμός ανάμεσα σε ζώα και ανθρώπους είναι μοναδικός και αναντικατάστατος. Τα ζώα, με την παρουσία τους, μετριάζουν το άγχος μας.
Όταν ο θάνατος ενός ζώου χτυπήσει και τη δική μας πόρτα, τότε ο θρήνος μας γι’ αυτή την απώλεια συνδέεται με ένα μοναδικό στοιχείο. Θα πενθήσουμε την «άνευ όρων αγάπη» που μας παρείχαν όσο ζούσαν. Τα συναισθήματα που νιώθουμε, κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας απώλειας, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αναστέλλονται ή να δημιουργούν ενοχές.
Ο πόνος και η θλίψη έπειτα από τον θάνατο του αγαπημένου μας κατοικίδιου είναι απόλυτα λογικές αντιδράσεις. Σε αυτή την περίπτωση είναι καλό να θυμόμαστε την ουσία του πένθους. Όταν πεθαίνει κάποιος, πενθούμε δύο πράγματα. Την αγάπη και τη σχέση που είχαμε μαζί του. Είτε μιλάμε για σκύλο, γάτα, πουλί, κατσίκια, αγελάδα ή ερπετό, ο πόνος που θα νιώσουμε θα είναι ανάλογος της αγάπης και της σχέσης αυτής.
