Εννοείται! Θα έχω πάρει τα ρούχα μαζί μου και φύγαμε!
Ποιος είπε ότι το παιχνίδι χρειάζεται να τελειώνει όταν τελειώνει η παιδική ηλικία; Είτε πρόκειται για ένα 5Χ5 ή ένα παιχνίδι ρόλων είτε για ένα επιτραπέζιο ή μια μάχη στο διαδίκτυο, τα παιχνίδια εξακολουθούν και μας δίνουν τα δώρα τους σε όποια ηλικία και αν βρισκόμαστε. Η μνήμη, η ευελιξία, η χαρά, η σύνδεση με τους άλλους, η εκτόνωση, η μείωση του άγχους είναι μόνο λίγα από τα οφέλη που αποκομίζουμε όταν συνδεόμαστε με άλλους ενηλίκους μέσα από το παιχνίδι.
Πολλοί ενήλικες σταματούν να παίζουν επειδή το βρίσκουν «παιδαριώδες» ενώ κάποιοι άλλοι χάνονται μέσα στις ενήλικες υποχρεώσεις τους. Μια ενήλικη ζωή χωρίς παιχνίδι έχει συνέπειες. Μέσα μας παραμένει ζωντανό εκείνο το κομμάτι που προσπαθεί να χαλαρώσει, να συνδεθεί με τους άλλους, να είναι αυθόρμητο και χαρούμενο. Αν στερήσουμε από τον εαυτό μας τη διαδικασία τότε εκείνος μπορεί να στραφεί είτε στην απομόνωση και την υπερβολική σοβαρότητα είτε σε συμπεριφορές που είναι εν δυνάμει επικίνδυνες όπως για παράδειγμα εθισμούς σε νόμιμες ή παράνομες ουσίες.
Με ποιον άλλο τρόπο άλλωστε μπορεί να αντεπεξέλθει η ανθρώπινη ψυχή στις μυριάδες υποχρεώσεις αν όχι χωρίς κάποια μικρά διαλείμματα; Είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε με ποιο τρόπο θα ξεκουραστούμε, θα χαλαρώσουμε και θα «αποδράσουμε» τις στιγμές που το χρειαζόμαστε.
Ο Oliver Holmes μας θυμίζει ότι οι άνθρωποι δεν σταματούν να παίζουνε επειδή γερνάνε. Γερνάνε επειδή σταματούν να παίζουν.
Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Συγγραφέας
www.mathimatazois.com