Ο κορονοϊός είναι πια γνωστός, είναι σαν τον πιο δημοφιλή κακόφημο σταρ της εποχής!
Ναι, τώρα ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε. Δεν μας φοβίζει τόσο η χρήση της μάσκας και η κάθε επιφάνεια που αγγίζουμε, διότι ξέρουμε πώς να προστατευτούμε, ακολουθώντας κάθε στοιχείο υγιεινής και έτσι απλά ζούμε μαζί του. Άλλοι με επιφύλαξη και άλλοι με τη σκέψη του Καζαντζάκη «δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος».
Κορονοϊός vs Άνθρωπος
Ένα χρόνο τώρα πολεμάμε τον ιό. Όπλα μας τα αντισηπτικά, η μάσκα, οι αποστάσεις, η απομόνωση. Μα επειδή το ανθρώπινο είδος είναι πολυμήχανο, εξελίξαμε τα όπλα μας με ένα και μεγαλύτερο από όλα… το εμβόλιο. Δεκάδες χρόνια τώρα γνωρίζουμε, ότι το να εμβολιάζεσαι είναι εφόδιο στη ζωή σου. Ακόμα και στα παιδιά, για να τα ενθαρρύνεις κάθε φορά που τα πας στον παιδίατρο, τους λες «πόσο δυνατός θα είσαι μετά», «πόσο σπουδαίος και θαρραλέος είσαι».
Μεγάλωσα με τα λόγια «το εμβόλιο σώζει ζωές» μέσα από την οικογένειά μου, αλλά και από τα μέσα ενημέρωσης. Το εμβόλιο λοιπόν ανοίγει την πόρτα της ελευθερίας μας. Της παλιάς μας, αγαπημένης καθημερινότητας που είμαστε όλο και πιο κοντά για να την πάρουμε πάλι πίσω. Όμως, όπως σε κάθε πόλεμο υπάρχουν οι «προδότες», έτσι και εδώ σε αυτή τη μάχη της ζωής μας, υπάρχουν και κάποιοι που αρνούνται να πολεμήσουν. Άραγε ποιος θα είναι αλήθεια ο νικητής; Αφού όλοι παίρνουμε το ρίσκο να κάνω το εμβόλιο για να σωθώ από τον κορoνοϊό ή να ζω με τοn φόβο μήπως ο ιός μου χτυπήσει την πόρτα;
Κορονοϊός vs Παιδιά
Πριν ένα χρόνο ο κορονοϊός είχε βρει ένα μεγάλο σύμμαχο, τα παιδιά! Τους πρόσφερε μαγικά να κάνουν διακοπές χωρίς να είναι καλοκαίρι! Τους έδωσε τον πολύτιμο χρόνο των γονιών τους να τον περνούν μαζί τους, αφού από την άλλη είχε κλείσει τους πάντες στα σπίτια τους;
Τα παιδιά όμως δεν άργησαν να καταλάβουν ότι όλο αυτό ήταν κακό. Όπως η μάγισσα που έδωσε στη Χιονάτη το πιο νόστιμο, γυαλιστερό μήλο, αλλά γεμάτο δηλητήριο, έτσι και τα παιδιά δεν θαμπώθηκαν από αυτά που τους προσέφερε, γιατί γνωρίζουν από τα παραμύθια και ξέρουν τι γίνεται μετά. Και όπως οι σούπερ ήρωες και οι πριγκίπισες μάχονται για το καλό, για την ελευθερία και την ειρήνη, εναντιώθηκαν πολύ γρήγορα σε αυτόν και δεν τον πίστεψαν.
Τα παιδιά στην εποχή του κορονοϊού, είναι θα έλεγα, παιδιά – διακόπτες. Όταν ο διακόπτης είναι πάνω, όλα είναι ανοικτά! Ανοικτά σχολεία που σημαίνει ανοικτά σε βιωματικές δραστηριότητες, δημιουργικότητα, φαντασία, παιχνίδι με φίλους, κ.λπ. Με λίγα λόγια μια ανοιχτή χαρά! Ανοιχτός όλος ο συναισθηματικός τους κόσμος! Και εκεί που όλα είναι στο φως και το μάτι έχει συνηθίσει να βλέπει καθαρά, ο διακόπτης κατεβαίνει και όλα πάλι κλείνουν. Το μόνο ανοιχτό, το φως της οθόνης των υπολογιστών για τηλεκπαίδευση. Και πάλι ξανά από την αρχή!
Δεν ξέρω τι βιώματα θα έχει αυτή η γενιά, όμως πιστεύω ότι η προσπάθειά τους στο να ανταποκρίνονται στις αλλαγές για το καλό τους, θα τα βγάλει στη ζωή πιο δυνατά.
Αυτοί οι μικροί ήρωες έμαθαν το νόημα της λέξης υπομονή, έμαθαν να αγαπούν περισσότερο το σχολείο τους, αφού τους λείπει αφάνταστα. Γιατί το σχολείο δεν σημαίνει μόνο γνώση αλλά και φιλία και παιχνίδι και επικοινωνία. Το σχολείο είναι το φυσικό περιβάλλον τους, που το κάθε παιδί βρίσκει τον τρόπο να μαθαίνει για την ενήλικη ζωή του.
Όπως και σε όλα τα παραμύθια, έτσι και τα παιδιά θα νικήσουν τον δράκο που λέγεται κορονοϊός και θα τον διώξουν μακριά για πάντα.
Κορονοϊός vs Περιβάλλον
Πριν ένα χρόνο με τις αποφάσεις της Κυβέρνησης για την απαγόρευση της κυκλοφορίας, την απαγόρευση του κυνηγίου και του ψαρέματος η φύση αγαλίασε. Πήρε μια βαθιά ανάσα από όλη τη ρύπανση και φασαρία που την περιέβαλλε τόσα χρόνια από την αλόγιστη στάση και συμπεριφορά μας απέναντι στον πλανήτη. Ναι, η ατμόσφαιρα καθάρισε, τα ψάρια και τα πουλιά αυξήθηκαν λόγω της απόλυτης ηρεμίας και πολλά ακόμη που η φύση κρύβει και μόνο αυτή ξέρει. Δυστυχώς όμως, ήταν το μόνο θετικό από αυτήν την πανδημία.
Στο πέρασμά του ο κορονοϊός αφήνει ακόμα μια ασχήμια, τα σκουπίδια του, τις μάσκες του. Εκατομμύρια μάσκες πετιούνται κάθε μέρα, χωρίς φυσικά να πηγαίνουν όλες σε κάδους, αλλά να ταξιδεύουν εκεί που δεν πρέπει. Ακόμη λοιπόν ένα περιβαλλοντικό πλήγμα, τόνοι πλαστικών ειδών που ήδη ταλαιπωρούσαν το οικολογικό μας σύστημα, τώρα ήρθε να προστεθεί ακόμη ένα είδος που ο ίδιος άνθρωπος δημιούργησε, προκειμένου να προστατευθεί, με τίμημα πάλι το ευαίσθητο και πολύπαθο περιβάλλον.
Άραγε ο κορονοϊός είναι δημιούργημα της ίδιας της φύσης που εκδικείται το ανθρώπινο είδος ή ακόμα ένα θύμα του;
Κορονοϊός vs Πίστη
Η περσινή άνοιξη ήταν πρωτόγνωρη για όλους. Ενώ οι μυρωδιές των λεμονανθών και της Πασχαλιάς θύμιζαν τον ερχομό του Πάσχα, τίποτα άλλο δεν ήταν ίδιο, με αποτέλεσμα να γιορτάσουμε αυτό το θρησκευτικό γεγονός από το σπίτι μας. Ήθη και έθιμα, μένοντας σπίτι, με την ελπίδα ότι η ερχόμενη Ανάσταση θα είναι μια κανονική, όπως κάθε χρόνο.
Ένα βήμα ακόμη έγινε και τα καταφέραμε να έρθουμε πάλι κοντά στον Οίκο του Θεού. Με τη μυρωδιά από το λιβάνι, τον ήχο της καμπάνας που είναι διαφορετικός το Πάσχα, το Άγιο Φως που θα δοθεί χέρι με χέρι και θα ανάψει τη λαμπάδα του νονού. Η φετινή άνοιξη αρχίζει να μοιάζει με τις προηγούμενες…
Κορονοϊός. Τίτλοι τέλους
Η ζωή είναι μια μάχη, ένας αγώνας για ένα καλύτερο αύριο, η νίκη είναι κοντά. Το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα, ο κορονοϊός θα μεταμορφωθεί απλά σαν ένα συνηθισμένο μικρόβιο, χάνοντας κάθε δύναμη. Γιατί η δύναμη της ψυχής μας είναι μεγαλύτερη, γιατί το όλα καλά ακούστηκε πρώτη φορά σε ένα λιμάνι από έναν Έλληνα ναυτικό.
Το χαμόγελο στα χείλη δεν αργεί να φανεί που τώρα κρύβεται πίσω από τη μάσκα, αν και χρειάζεται αυτή λίγο ακόμη, δεν μας πειράζει γιατί το χαμόγελο βρίσκεται στη λάμψη των ματιών.
Έλενα Καλογήρου
Παιδαγωγός
