Η Σοφία ήταν μια όμορφη γυναίκα, μια επιβλητική παρουσία, με εκλεπτυσμένα χαρακτηριστικά που μαγνητίζουν το βλέμμα.
Το πρόσωπό της λείο, με απαλή, λευκή επιδερμίδα που ακτινοβολεί φρεσκάδα. Τα μάτια της, λαμπερά και εκφραστικά, με μια έντονη ζωντάνια που αιχμαλωτίζει την προσοχή, περιτριγυρισμένα από πυκνές, καλοσχηματισμένες βλεφαρίδες. Το στόμα της, γεμάτο, με χείλη ροδαλά και φυσικά σχηματισμένα, που αποπνέουν μία γλυκιά αίσθηση φινέτσας. Η μύτη της, μικρή και αρμονική, ταιριαστή με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Τα μαλλιά της, μακριά και λαμπερά, με πλούσιο όγκο, κυματιστά, με μία φυσική λάμψη.
Κάθε της κίνηση, κάθε της λέξη, είχε την ελαφρότητα και την χάρη της θάλασσας όταν χαϊδεύει την άμμο. Όμως, πέρα από το φυσικό της κάλλος, υπήρχε και μια άλλη Σοφία: η γυναίκα που ήξερε να κοιτάζεται ατέλειωτες ώρες στον καθρέφτη, αναζητώντας τη λάμψη της νεότητας να αντανακλάται στο πρόσωπό της. Το πρόσωπό της ήταν ο κόσμος της, το παράθυρο της ύπαρξής της και κάθε ρυτίδα που έκανε την εμφάνισή της, κάθε μικρό σημάδι του χρόνου, ήταν για εκείνη σαν μια άγκυρα που την τραβούσε προς τον βυθό.
Η Σοφία περνούσε ώρες στον καθρέφτη, κοιτώντας τα μάτια της που κάποτε ήταν γεμάτα φως, τα χείλη της που είχαν την αχνή καλοσύνη. Όμως, τώρα, βλέποντας τα σημάδια της ηλικίας, τα γερασμένα ίχνη της ιστορίας της ζωής της, αναρωτιόταν αν αυτός ο καθρέφτης την έβλεπε όπως ήθελε να τη δει. Και έτσι, η σκέψη της άρχισε να φτερουγίζει, να στροβιλίζεται γύρω από μια υπόσχεση: την υπόσχεση της αλλαγής.
Ένα βράδυ, καθώς η νύχτα είχε πέσει βαριά και οι αδειαστοί δρόμοι σε καθήλωναν στον καναπέ, η Σοφία ανακάλυψε μια διαφήμιση στο διαδίκτυο. Ήταν για μια θεραπεία προσώπου που υποσχόταν να σβήσει τις ρυτίδες της, να ανορθώσει το βλέμμα της, να φέρει πίσω την λάμψη της νεότητας. Η λέξη “Botox” ή “Face Lift” χόρεψε μπροστά στα μάτια της, σαν μια αχτίδα που υποσχόταν ανανέωση, μια δεύτερη ευκαιρία για την εικόνα που ήθελε να προβάλλει στον κόσμο. Σκέφτηκε για λίγο. Ήταν η ώρα για να ακούσει τις επιθυμίες της ή μήπως είχε περάσει την κόκκινη γραμμή του ναρκισσισμού;
Η απόφαση ήταν σχεδόν στιγμιαία. Έκανε το πρώτο βήμα, έστειλε το μήνυμα, έκαψε τις αμφιβολίες της με την αχτίδα της προσδοκίας. Η Σοφία ήθελε να αισθάνεται και πάλι νέα, επιθυμητή, ζωντανή. Η σκέψη της, όμως, την ακολούθησε σε όλη τη διαδικασία. Θα ήταν αυτό που πραγματικά χρειαζόταν; Ή μήπως ήταν απλώς μια φυγή από τον ίδιο της τον εαυτό;
Οι μέρες πέρασαν και η Σοφία βρέθηκε στο ινστιτούτο, μπροστά σε έναν γιατρό που θα την βοηθούσε να αναδημιουργήσει το πρόσωπό της. Ήταν μια γνωστή διαδικασία, αλλά η συναισθηματική φόρτιση που ένιωθε ήταν μεγάλη. Όταν ο γιατρός της είπε ότι η θεραπεία δεν θα διαρκούσε πάνω από μία ώρα, εκείνη δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό της. Όμως, βαθιά μέσα της, μια μικρή φωνή ψιθύριζε ότι ίσως η ομορφιά να μην βρίσκεται πια στην επιφάνεια, αλλά στην αποδοχή της αλλαγής και του χρόνου.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, το πρόσωπό της ήταν πραγματικά διαφορετικό. Οι ρυτίδες εξαφανίστηκαν. Η επιδερμίδα της ήταν σφιχτή και λαμπερή. Στην αρχή ένιωσε ευτυχισμένη, πλήρης, σαν να είχε ανακτήσει κάτι που είχε χαθεί. Αλλά σύντομα άρχισε να καταλαβαίνει ότι αυτό που είχε αλλάξει δεν ήταν μόνο η εικόνα της. Είχε παραδοθεί σε έναν κόσμο, όπου το φως του περιβάλλοντος είχε εκτοπίσει τη λάμψη του δικού της εσωτερικού κόσμου.
Ο καθρέφτης της Σοφίας ήταν τώρα πιο λαμπερός, πιο «τέλειος», αλλά της έλειπε κάτι. Η αίσθηση της αυθεντικότητας είχε σβήσει. Ήταν αυτή η νέα Σοφία, η βελτιωμένη Σοφία, ή μήπως ήταν απλώς μια αντανάκλαση του ιδανικού της;
Αναρωτήθηκε για λίγο αν η πραγματική ομορφιά ήταν ποτέ εκεί, στο βλέμμα, στα γερασμένα χείλη, στις μικρές ρυτίδες που σημάδευαν τη ζωή της. Αλλά το διαδίκτυο, οι εικόνες, η ατελείωτη επιθυμία για τελειότητα, την είχαν σπρώξει σε αυτή τη διαδικασία.
Ο χρόνος, όπως και το πρόσωπό μας, δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε. Δεν είναι εχθρός μας, αλλά μέρος του ταξιδιού μας. Η εξωτερική ομορφιά είναι εφήμερη, και αν αφήσουμε τη ζωή μας να καθορίζεται μόνο από αυτήν, θα καταλήξουμε να ζούμε σε μια σκιά, αντί να φωτίζουμε τον κόσμο με την αυθεντικότητα της ύπαρξής μας.
Το αληθινό πρόσωπο που αξίζει να αντικρίσουμε δεν είναι αυτό που αντανακλά ο καθρέφτης, αλλά εκείνο που ζει μέσα μας, με ό,τι φέρει. Η αποδοχή του εαυτού μας και οι ατέλειες του, είναι το πρώτο βήμα προς την αληθινή ομορφιά.
#με_φιλοσοφική_διάθεση
Νίκος Κλεισιώτης
