Η απόρριψή μας από τον «άνδρα της ζωής μας» αποτελεί σίγουρα μια μεγάλη «ήττα», αλλά
αξίζει να διαπιστώσουμε ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο να στενοχωρηθούμε και να προβληματιστούμε γι’ αυτό που μας συνέβη και το να μας γίνει εμμονή αυτή η αποτυχία και να μη σκεφτόμαστε τίποτε άλλο καθόλη τη διάρκεια της ημέρας. Είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίσουμε το γεγονός επιτρέποντας στον εαυτό μας να βιώσει τα συναισθήματα του πόνου που φέρνει η απόρριψη στη ζωή μας, βάζοντας όμως ένα όριο. Να αφιερώνουμε κάθε μέρα μια συγκεκριμένη ώρα όπου θα αφηνόμαστε ελεύθεροι και «ανοιχτοί» στις αρνητικές και επώδυνες σκέψεις του χωρισμού μας.
Για το υπόλοιπο, όμως, της ημέρας καλό είναι να βρίσκουμε τρόπους να ξεχνάμε το συγκεκριμένο θέμα και να αρχίζουμε να σκεφτόμαστε με θετικό τρόπο για το μέλλον (αυτό δε σημαίνει ότι θα ανακαλύψουμε ξαφνικά όλους τους πρώην μας ή ότι θα βγούμε έξω με τον πρώτο άνδρα που θα μας κεράσει ένα σφηνάκι στο μπαρ). Καλό είναι να κατανοήσουμε ότι αυτές οι μικρές ερωτικές «αποδράσεις» δεν αρκούν για να μας βοηθήσουν να ξεχάσουμε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, την αρνητική εμπειρία της απόρριψης.
Εν τέλει, θα χρειαστεί να ξανανιώσουμε ευάλωτοι και να αφεθούμε πάλι στα επώδυνα συναισθήματά μας για να γιατρέψουμε ουσιαστικά τις πληγές της καρδιάς μας. Όταν θα έχουμε λιγάκι συνέλθει, τότε ωφέλιμο θα ήταν να κάνουμε έναν απολογισμό, για να καταλάβουμε τα λάθη μας και να δούμε τι μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από αυτά.
Μήπως όντως επιλέγουμε πάντα τους λάθος άνδρες; Και αυτό συμβαίνει επειδή εμείς θέλουμε να προσκολληθούμε σε κάποιον άλλον άνθρωπο ή γιατί οι περισσότεροι από αυτούς που επιλέγουμε πραγματικά δεν αξίζουν την αγάπη μας;