Γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1957 στα Κάτω Πετράλωνα και μεγάλωσε στον Ταύρο. Σπούδασε Κοινωνιολογία στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Μπολόνιας και παρακολούθησε μεταπτυχιακό σεμινάριο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με θέμα «Κοινωνία και Πολιτισμός». Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Αυγή, Εποχή και το περιοδικό Ταχυδρόμος. Επί σειρά ετών ήταν υπεύθυνος Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων της «Μονρόε Αμορτισέρ».
Είναι ιδρυτικό μέλος της Λέσχης των Ελλήνων που έζησαν και σπούδασαν στην Ιταλία και υπεύθυνος του περιοδικού Λιμπρέτο. Συμμετείχε στη ραδιοφωνική ομάδα της Λέσχης αυτής, με εκπομπές στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Δίαυλος 10 και Τικ-Τακ 9,31 στα fm. Το 1995 ίδρυσε την εφημερίδα Εν Ταύροις. Αργότερα δραστηριοποιήθηκε στον εκδοτικό χώρο, αρχικά με τις εκδόσεις Αντίκτυπος (1999), αλλά αναγκάστηκε να διακόψει λόγω σοβαρού καρδιολογικού προβλήματος το 2007. Επανήλθε στον χώρο του βιβλίου το 2010, μετά τη μεταμόσχευση καρδιάς το 2009 συμμετέχοντας στον Όμιλο Πολιτισμού Εύμαρος και διευθύνοντας μέχρι σήμερα τις εκδόσεις Εύμαρος, με τη νομική υπόσταση της μη κερδοσκοπικής Πολιτιστικής Εταιρείας «Ηχώ του Κόσμου».
Έχει γράψει ακόμα το Ημερολόγιο 1999 (εκδ. Αντίκτυπος) με θέμα τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας, έχει μεταφράσει και επιμεληθεί το βιβλίο Γκαλλιτσανό, η Ακρόπολη της Μεγάλης Ελλάδας (εκδ. Αντίκτυπος, 2000), ενώ συμμετείχε και στο συλλογικό έργο Vivere pericolosamente: 26 ιστορίες από την Ιταλία, με το διήγημα «Una storia obscura», (εκδ. Αντίκτυπος 2005). Από το 2014 μέχρι το 2018 επιμελήθηκε και παρουσίασε την εκπομπή «Λίμπρο Ντ…όραντζ: Οι άνθρωποι πίσω από τα βιβλία» στο Πορτοκαλί Ραδιόφωνο και ήταν συμπαραγωγός της εκπομπής «Η άγνωστη χώρα της αναπηρίας» στο ίδιο ραδιόφωνο. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Μεταμοσχευμένων Καρδιάς.
Δραστηριοποιηθήκατε στον εκδοτικό χώρο, αρχικά με τις εκδόσεις Αντίκτυπος (1999), αλλά διακόψατε λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας το 2007. Επανήλθατε όμως στον χώρο του βιβλίου το 2010, μετά τη μεταμόσχευση καρδιάς –της οποίας χρονικό και κατάθεση βιωματικής εμπειρίας αποτελεί και το βιβλίο σας «Η ιστορία της καρδιάς μου, το χρονικό μιας μεταμόσχευσης». Μιλήστε μας γι’ αυτή την εμπειρία σας.
Για μένα ήταν ένα σοκ, όταν οι γιατροί διαπίστωσαν πως το καρδιολογικό πρόβλημα που αντιμετώπιζα ήταν τόσο σοβαρό, που θα έπρεπε να σταματήσω την επαγγελματική μου δραστηριότητα. Το πρώτο διάστημα “με πήρε πολύ από κάτω” λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης της υγείας μου αλλά και πως αυτό το σταμάτημα ήταν απότομο και ξαφνικό. Και γιατί είχε έρθει σε μια φάση που οι εκδόσεις “Αντίκτυπος”, που είχα ιδρύσει κάποια χρόνια πριν, ήταν σε μια πολύ δημιουργική και ανοδική πορεία. Μου στοίχισε πολύ αυτό το απότομο “τώρα τα σταματάς όλα”. Αλλά σύντομα συνειδητοποίησα πως έπρεπε να ασχοληθώ αποκλειστικά με την αντιμετώπιση του προβλήματος της υγείας μου, έχοντας παράλληλα στο μυαλό μου πώς αν όλα πήγαιναν καλά κάποια στιγμή θα μπορούσα να επανέλθω στον χώρο των εκδόσεων. Και πράγματι, ένα σχεδόν χρόνο μετά τη μεταμόσχευση καρδιάς, που πήγαν όλα καλά και ένιωθα πολύ δυνατός και ακμαίος, ήρθε αυτή η πρόταση για τη δημιουργία (ουσιαστικά ανασύσταση) του “Εύμαρου”. Δέχτηκα να αναλάβω μεταξύ άλλων την ευθύνη των εκδόσεων. Ήταν το καλύτερο που μπορούσε να μου συμβεί, γιατί έτσι επανήλθα σε έναν χώρο που αγαπούσα πολύ και γινόταν με τον καλύτερο τρόπο η κοινωνική μου επανένταξη. Όσο για τη μεταμόσχευση, ήταν μια υπέροχη συγκλονιστική εμπειρία και το βιβλίο αποτελεί μια προσπάθεια διάδοσης της ιδέας της Δωρεάς Οργάνων, ως αντίδωρο για το μεγάλο δώρο ζωής που πήρα. Να τονίσω ότι είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος που οι εκδόσεις Εύμαρος είναι ο μοναδικός εκδοτικός οίκος στην Ευρώπη και πιθανότατα παγκοσμίως, που διευθύνεται από κάποιον που έχει κάνει μεταμόσχευση καρδιάς.
Από το 2010 συμμετείχατε στον Όμιλο Πολιτισμού Εύμαρος και διευθύνετε μέχρι σήμερα τις εκδόσεις Εύμαρος. Μιλήστε μας για τη διαδρομή σας στον χώρο των εκδόσεων.
Θα έλεγα πως είμαι αυτοδίδακτος στον χώρο των εκδόσεων και οδηγήθηκα εκεί από την αγάπη μου για το βιβλίο αλλά και από επαγγελματική ανάγκη. Είχα σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες, στο τμήμα Κοινωνιολογίας, αλλά δεν με γοήτευε η ένταξή μου σε αυτό που λέμε Δημόσιο και η σιγουριά και μονιμότητά του. Αντίθετα, με σαγήνευε η “περιπέτεια της αβεβαιότητας”της δημιουργικής ενασχόλησης, παρότι πάντα ήμουν και είμαι υπέρ της συλλογικής και όχι της ατομικής προσπάθειας. Συνειδητά επέλεξα πάντα να είμαι “εκτός των τειχών”: Αμπελόκηποι, Δάφνη και τώρα στον αγαπημένο μου γενέθλιο Ταύρο, πιστεύοντας ακράδαντα στη δημιουργία μικρών εστιών πολιτισμού περιφερειακά.
Είστε ιδρυτικό μέλος της Λέσχης των Ελλήνων που έζησαν και σπούδασαν στην Ιταλία και μάλιστα έχετε γράψει, μεταφράσει και επιμεληθεί αρκετά βιβλία με θέμα τη γειτονική χώρα. Τι σας ώθησε σ’ αυτές τις δραστηριότητες;
Η παραμονή μου στην υπέροχη αυτή χώρα για τις σπουδές μου και η αγάπη μου για τον λαϊκό πολιτισμό. Ασχολήθηκα με την επιστροφή μου στην Ελλάδα κυρίως με τα Ελληνόφωνα Χωριά της Κάτω Ιταλίας με εκδόσεις βιβλίων, αλλά και με διοργάνωση συναυλιών με συγκροτήματα από τις περιοχές αυτές, ενώ για πολλά χρόνια διοργάνωνα και εκδρομές με πολιτιστικό και μορφωτικό χαρακτήρα σ’ αυτά τα χωριά.
Το βιβλίο ήταν αντίδοτο στην κρίση και την καραντίνα για τους Έλληνες;
Οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ καλή σχέση με το βιβλίο. Αλλά είναι αλήθεια, πως κυρίως την πρώτη περίοδο της καραντίνας και στον ελεύθερο χρόνο που δημιουργήθηκε, πολλοί και πολλές αναζήτησαν στα βιβλία διέξοδο στον αναγκαστικό εγκλεισμό. Πάντως η γνώμη μου είναι πως το βιβλίο πάντοτε είναι αντίδοτο και όχι μόνο σε καιρούς κρίσης.
Σας επηρεάζει η δουλειά σας στην καθημερινή σας ζωή;
Έχω τη χαρά να κάνω ένα επάγγελμα που μου προσφέρει ζωή και την ομορφαίνει κάθε μέρα.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδιά σας;
Να ολοκληρώσω κάποιες σειρές βιβλίων που θεωρώ εξαιρετικές και να ξαναπιάσω κάποιες άλλες, που είχα σταματήσει στην πρώτη περίοδο τω εκδόσεων. Και καθώς τα χρόνια περνάνε σκέφτομαι και προετοιμάζω το μέλλον αυτού του εκδοτικού εγχειρήματος που με πολύ κόπο και αγώνα έχτισα.
Ποιο είναι το motto σας;
Είναι δύο. “Να δίνεις ζωή στα χρόνια σου και όχι χρόνια στη ζωή σου” και “να προσέχετε το εαυτό σας και τον διπλανό σας”.
Τι είναι χαρούμενη ζωή για εσάς;
Μετά από την εμπειρία μου θα έπρεπε να πω «να έχεις την υγεία σου» αλλά νομίζω δεν φτάνει. Θεωρώ πως ο πλούτος μας είναι οι άνθρωποί μας και η δημιουργία.
Τι θαυμάζετε περισσότερο στους ανθρώπους;
Την καλοσύνη, την εντιμότητα, την καλλιέργεια και το χιούμορ.
Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο;
Οι χαρές της ζωής, οι σύντροφοι και οι φίλοι μας.
Τι φοβάστε περισσότερο;
Την κακία των ανθρώπων.
Έχεις μια γεμάτη ζωή όταν…
…μοιράζεσαι συναισθήματα και στιγμές με τους άλλους, διαβάζεις πολλά και καλά βιβλία και κάνεις ταξίδια.
Πόση σημασία έχουν τα υλικά αγαθά για μια ευτυχισμένη ζωή;
Τα απαραίτητα μεγάλη, τα παραπάνω ελάχιστη ή και καθόλου.