Είναι στην ανθρώπινη φύση να θέτει κάποιος στόχους, με σκοπό να φέρει αλλαγές στη ζωή του. Στόχους που μπορεί να έχουν ως κέντρο τον ίδιο τον άνθρωπο (απώλεια βάρους, αλλαγή μιας συμπεριφοράς) αλλά και στόχους που μπορεί να επηρεάσουν το κοινωνικό σύνολο (προσφορά εθελοντικής εργασίας).
Αγαπημένη μας συνήθεια είναι να θέτουμε τους στόχους αυτούς στην αρχή ενός νέου κύκλου. Για παράδειγμα, «ξεκινάω δίαιτα από Δευτέρα» ή «με τον καινούργιο χρόνο θα φύγω από τη δουλειά που κάνω» ή «φέτος, το καλοκαίρι, θα κάνω αυτές τις διακοπές που ονειρευόμουν πάντα».
Και έρχεται η Δευτέρα και με βρίσκει μπροστά σε ένα φαγητό γεμάτο λιπαρά, ο Φεβρουάριος με βρίσκει στην ίδια δουλειά, το καλοκαίρι για διακοπές στον ίδιο τόπο που πάω πάντα.
Τι συμβαίνει όμως και «αθετούμε» τις υποσχέσεις αυτές προς τον εαυτό μας; Συχνά, αυτό συμβαίνει γιατί κινούμαστε παρορμητικά. Βλέπουμε τη ζυγαριά να ανεβαίνει και παρορμητικά «παίρνουμε» την απόφαση να χάσουμε βάρος «από Δευτέρα». Η αρχή μιας εβδομάδας, ενός καινούργιου χρόνου, μας δίνει μια αίσθηση ανανέωσης, και η ημερολογιακή αρχή βοηθά σε αυτό.
Η παρόρμηση είναι κακός σύμβουλος, όμως, καθώς δεν περιλαμβάνει ένα σχέδιο δράσης, με αποτέλεσμα σύντομα να χάνουμε τον ενθουσιασμό μας, ειδικά αν δεν έχουμε άμεσα αποτελέσματα, και να παραιτούμαστε από τον στόχο.
Ένα σχέδιο δράσης δομημένο γύρω από τις δυνατότητές μας, το υποστηρικτικό μας περιβάλλον –και χωρισμένο σε μικρότερους στόχους που θα εξυπηρετούν τον μεγάλο στόχο–, μπορεί να είναι η λύση την επόμενη φορά που θα θελήσουμε να κινηθούμε παρορμητικά. Με τον τρόπο αυτό θα έχουμε ένα ρεαλιστικό πλάνο, περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας και, το σημαντικότερο, την αποφυγή της ματαίωσης και της παραίτησης ως απόρροια της επαναλαμβανόμενης αποτυχίας.
Δημήτρης Κουτζαμάνης
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας στην εταιρεία Menopause.gr
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας στην εταιρεία Μαθήματα Ζωής
