Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι πρωταθλητής Ευρώπης στον ακοντισμό (Τορίνο 2019), 11 φορές Πρωταθλητής Ελλάδας και 6 φορές Βαλκανιονίκης Masters. Είναι συγγραφέας 14 βιβλίων, με εκατοντάδες χιλιάδες πωλήσεις, βραβευμένος από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα βιβλία του να κυκλοφορούν στη Μεγάλη Βρετανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Αυστραλία και κάποια από αυτά είναι εγκεκριμένα από τα Υπουργεία Παιδείας Ελλάδας και Κύπρου για στελέχωση των σχολικών βιβλιοθηκών.
Είναι εκπαιδευτικός σε σχολεία κοινωνικά ευαίσθητων ομάδων (τσιγγανόπαιδες, παλλινοστούντες), επίσημος ομιλητής, απεσταλμένος του Υπουργείου Παιδείας τα τελευταία 10 χρόνια στο ΟΑΚΑ και το Πρότυπο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της Near East, στην Καισαριανή, για τα εκπαιδευτικά τους προγράμματα για σχολεία.
Ως ακτιβιστής -είναι μέλος του μεγαλύτερου αθλητικού και φιλανθρωπικού ιδρύματος στον κόσμο, του LAUREUS SPORT FOR GOOD FOUNDATION-, τοποθέτησε την ελληνική σημαία στη δεύτερη υψηλότερη κορυφή του πλανήτη μας, το όρος Κιλιμάντζαρο στην Αφρική, στα 6.000μ., συγκεντρώνοντας χρήματα για τα παιδιά των παραγκουπόλεων του Ναϊρόμπι. Επίσης, είναι ιδρυτικό μέλος της Mentoria.
Εργαστήκατε ως στέλεχος επιχειρήσεων για πολλά χρόνια. Τι σας έκανε ν’ αφήσετε την καριέρα σας για να διδάξετε σε δημοτικά σχολεία κοινωνικά ευαίσθητων ομάδων;
Πραγματικά ερωτευμένος με τη δουλειά μου τότε και στο peak της καριέρας μου κι όμως μετά από 13 χρόνια αισθάνθηκα πως με κρατούσε μακριά από δύο μεγάλες μου αγάπες: τον αθλητισμό και τα παιδιά. Και αυτό, όταν τα βράδια με έβρισκαν μόνο στο γραφείο, με έκανε δυστυχισμένο. Πήρα μια πολύ δύσκολη απόφαση, να αφήσω την ασφάλεια, την εξέλιξη και τις πολύ μεγάλες αμοιβές για να βρεθώ τα δύο πρώτα χρόνια στο ταμείο ανεργίας, ως αναπληρωτής δάσκαλος, ανοίγοντας όμως μια πόρτα στη ζωή μου στην οποία με έσπρωχνε η καρδιά μου και το ένστικτό μου και δεν προδόθηκα. Από τότε κυκλοφόρησαν 14 βιβλία μου, κέρδισα 6 πρωταθλήματα Ελλάδος στον ακοντισμό στην κατηγορία των Masters, 6 βαλκανικά μετάλλια και ένα πρωτάθλημα Ευρώπης, ανέβηκα στην κορυφή του Κιλιμάντζαρο, συγκεντρώνοντας χρήματα για τα παιδιά των παραγκουπόλεων του Ναϊρόμπι και δίδαξα σε πολύ ιδιαίτερα σχολεία παλλινοστούντων και τσιγγανοπαίδων στο Μενίδι και το Ζεφύρι και τα τελευταία χρόνια, ως απεσταλμένος του Υπουργείου Παιδείας, πραγματοποιώ τα εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία στο ΟΑΚΑ και το Πρότυπο Ίδρυμα της Near East στην Καισαριανή. Αισθάνομαι ευλογημένος, γιατί κάνω πράγματα που μόνο αγαπώ και πάντα ονειρευόμουνα να είναι η καθημερινότητά μου.
Πρωταθλητής ακοντισμού, ακτιβιστής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Ποια είναι η σημαντικότερη ίσως αθλητική στιγμή σας και πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για τη συγγραφή βιβλίων;
Είναι σίγουρα η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα European Masters Games, στο Τορίνο το 2019, στα 50 μου χρόνια, μια Ολυμπιάδα για τους Masters αθλητές όλων των αθλημάτων. Τα βιβλία μου, αν δεν υπήρχε ο αθλητισμός στη ζωή μου, ίσως και να μην υπήρχαν, γιατί ουσιαστικά στα πρώτα μου παιδικά και εφηβικά βιβλία και τα πρόσφατα των ενηλίκων αυτό που ήθελα να μοιραστώ ήταν οι αξίες ζωής που γνώρισα και βίωσα μέσα στον μαγικό κόσμο του αθλητισμού.
Γράφετε βιβλία για παιδιά αλλά και βιβλία θετικής σκέψης και ώθησης για μεγαλύτερους. Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε κομμάτια του εαυτού μας που δεν ξέραμε;
Αν είμαστε ανοιχτοί στις προκλήσεις, αν θέλουμε να βγούμε από τη ζώνη ασφάλειάς μας και το κυριότερο, αν θέλουμε κάτι στη ζωή μας που δεν είχαμε ποτέ και το ονειρευόμαστε, πρέπει να κάνουμε και κάτι που δεν κάναμε ποτέ και ίσως μας κρατούσε μακριά του. Όλα αυτά μαζί είναι βήματα προς κομμάτια του εαυτού μας που ίσως ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε και αξίζει να γνωρίσουμε.
Με τη φιλανθρωπική σας ανάβαση στο Κιλιμάντζαρο συγκεντρώσατε χρήματα για τα παιδιά των παραγκουπόλεων του Ναϊρόμπι. Ο αθλητισμός μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο;
Ναι, το πιστεύω ακράδαντα, αλλά όχι μέσα από τα κομμάτια εκείνα που προβάλλονται περισσότερο, τα κύπελλα, τα μετάλλια και τα ρεκόρ, που ούτως ή άλλως τα περισσότερα είναι κάλπικα, αλλά μέσα από τον τρόπο που ο αθλητισμός βλέπει κομμάτια της ζωής μας, που στην καθημερινότητά μας είναι συνήθως σημεία τριβής, όπως ας πούμε η διαφορετικότητά μας. Στον αθλητισμό όλα αυτά που στην πραγματική ζωή μας φέρνουν δυστυχώς σε διάσταση, όπως μπορεί να είναι το χρώμα μας, η γλώσσα μας, το οικονομικό μας επίπεδο, ο σεξουαλικός μας προσανατολισμός, η μόρφωσή μας, η εμφάνισή μας, ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε, μπαίνουν στην άκρη και αναδύεται μόνο το όνειρό μας που μας φέρνει κοντά. Το όνειρο του να κάνεις το καλύτερο που μπορείς τη δεδομένη στιγμή του αγώνα σου που είναι και η στιγμή του αντιπάλου σου. Και όταν έχεις αφιερώσει ένα τόσο μεγάλο μέρος της ψυχής σου και της ενέργειάς σου σε κάτι που αγαπάς και ξέρεις ότι το ίδιο το έχει κάνει και ο διπλανός σου, μόνο με σεβασμό τον βλέπεις και τον αντιμετωπίζεις.
Ποια προσωπικότητα έχει επηρεάσει περισσότερο τη ζωή σας και γιατί; Σήμερα υπάρχουν πρότυπα που μπορούν να εμπνεύσουν τα παιδιά;
Για μένα ήταν η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα, με την οποία ανεβήκαμε μαζί το Κιλιμάντζαρο και όχι μόνο για τα θρυλικά αθλητικά της κατορθώματα, που την έφεραν στην κορυφή των αθλητριών όλων των σπορ για τον 20ο αιώνα, αλλά για όλα αυτά για τα οποία έπρεπε να παλέψει για να κυνηγήσει το όνειρό της. Το ότι αυτομόλησε από μια χώρα που την περιόριζε, το ότι μίλησε για τον σεξουαλικό της προσανατολισμό μια εποχή που αυτό ήταν ικανό να σε βάλει στο περιθώριο κι όμως το έκανε γιατί ήθελε απλά να είναι ο εαυτός της, ανοίγοντας τον δρόμο για πολλούς ακόμα ανθρώπους και παιδιά του περιθωρίου.
Σήμερα φοβάμαι πως τα πρότυπα των παιδιών μας είναι περισσότερο προς αποφυγή και λιγότερο προς μίμηση. Στόχος είναι η διασημότητα και δυστυχώς διάσημο δεν θεωρούν κάποια προσωπικότητα σαν την Κάλλας ή τον Γεώργιο Παπανικολάου, αλλά τον τελευταίο νικητή του Survivor. Ποιο είναι το μήνυμα που για άλλη μια φορά περνιέται στα νέα παιδιά, γιατί για αυτά έχει μεγαλύτερη ουσία η συζήτησή μας; Κάνε οτιδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο, ώστε να γίνεις αναγνωρίσιμος, και μετά αυτήν την αναγνωρισιμότητα χρησιμοποίησέ την και πάλι με οποιονδήποτε τρόπο ώστε να κονομήσεις για να ζήσεις. Ανάποδος ο δρόμος και αδιέξοδος όπως κάθε ανάποδος δρόμος, γιατί πρώτα κοπιάζεις να διακριθείς σε ό,τι κάνεις και αφοσιώνεσαι και εξ αυτού να αναγνωριστείς – και όχι φυσικά πρώτα να αναγνωριστείς και μετά αυτό να το χρησιμοποιήσεις για να πετύχεις τον στόχο σου. Και όλοι φυσικά γνωρίζουμε πως η γρήγορη και αναίτια αναγνώριση έρχεται μόνο με έκπτωση αξιοπρέπειας και έχει πάντα σαθρό υπόβαθρο, γιατί τίποτα το οποίο χτίζεται τόσο γρήγορα και βιαστικά δεν μπορεί να έχει και διάρκεια.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν κάνω πια μεγάλα σχέδια. Προσπαθώ να με εκπαιδεύσω να μένω στη στιγμή. Φυσικά και σκέφτομαι την παρουσίαση του νέου μου βιβλίου σε λίγες μέρες («Απαιτείται πολύς χρόνος για να γίνεις νέος»), φυσικά και δουλεύω για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του ‘24, φυσικά και έχω ήδη βάλει στόχο το επόμενο ταξίδι που θέλω να κάνω, αλλά δεν είναι ακριβώς σχέδια, είναι λαχτάρες, επιθυμίες, οράματα που δουλεύω για αυτά και δημιουργώ ευκαιρίες για να πραγματοποιηθούν.
Ποιο είναι το motto σας;
«Ονειρεύομαι Θέλω Μπορώ», εδώ και χρόνια. Και τώρα πια προσθέτω «Το αξίξω» και «Το δικαιούμαι».
Τι θαυμάζετε περισσότερο στους ανθρώπους;
Το να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση που τους αξίζει, δουλεύοντας να την κάνουν καλύτερη, ώστε να ανοίξουν δρόμους και για τους άλλους, έτσι όπως παλεύουν να ανοίξουν δρόμους για τον εαυτό τους. Δεν πιστεύω πολύ στην έννοια της θυσίας και εκτιμώ πολύ τη «βρώμικη» δουλειά που πρέπει να κάνει κάποιος με το μέσα του.
Τι θεωρείτε ότι φέρνει ισορροπία στον άνθρωπο;
Το να επικοινωνούν τα επίπεδα σωματικής, ψυχολογικής και διανοητικής εξέλιξής του.
Τι φοβάστε περισσότερο;
Την ανημποριά και την έλλειψη ελευθερίας και έκφρασης. Πονάω βαθιά τους ανθρώπους που αναγκάζονται να ζήσουν σε απολυταρχικά καθεστώτα.
Τι είναι χαρούμενη ζωή για εσάς;
Να έχω ανεξαρτησία, δυνατότητες επιλογών, τακτοποιημένο περιβάλλον, ελευθερία έκφρασης και καλή υγεία.
Έχεις μια γεμάτη ζωή όταν…
Βρίσκομαι στο στοιχείο μου.
Πόση σημασία έχουν τα υλικά αγαθά για μια ευτυχισμένη ζωή;
Για μένα αρκετά μεγάλη. Δεν τα υποτιμώ, ούτε τα αποθεώνω. Όμως όπως είπα και πριν επιζητώ την ανεξαρτησία και θεωρώ πως η οικονομική ανεξαρτησία είναι η προϋπόθεση κάθε είδους ανεξαρτησίας. Επίσης, με τα χρήματα που συγκεντρώσαμε στη φιλανθρωπική μας ανάβαση στο Κιλιμάντζαρο καταφέραμε να φέρουμε σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες με αθλητικές υποτροφίες 1.500 παιδιά από τα slums του Ναϊρόμπι, παιδιά γεννημένα με Aids, χωρίς γονείς, χωρία εκπαίδευση και χωρίς ένα παράθυρο ελπίδας. Άρα η ύλη μπορεί να είναι η απάντηση σε πολλά προβλήματα, αρκεί να τη χρησιμοποιούμε σωστά. Ούτως ή άλλως πίσω από όλα κρύβεται ο άνθρωπος και οι αξίες του.
Καλοσύνη για εσάς είναι…
Να μπαίνεις ουσιαστικά στα παπούτσια του άλλου και να συνειδητοποιείς γιατί αξίζει να βοηθήσεις, ακόμα και αν είναι να ξεβολευτείς.