της Αμαλίας Λούβαρη
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που εμφανίζονται ερωτήματα: Ποιοι είμαστε; Γιατί γεννιόμαστε; Γιατί πεθαίνουμε; Γιατί πονάμε; Ερωτήματα επιτακτικά, που ζητούν άμεση απάντηση και απασχολούν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Ο πόνος, ιδιαίτερα, ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, όπως και ο θάνατος είναι πράγματα που όλοι σκεφτόμαστε με φόβο και δυσφορία, καθώς αποτελούν αναπόφευκτες εξελίξεις της ζωής μας και η πόρτα που ανοίγει και μας οδηγεί στο άγνωστο… Ή μήπως όχι μόνο σε αυτό;
Και γεννιέται ξαφνικά το ερώτημα: Γιατί είναι τόσο σημαντική αυτή η ζωή; Τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή μας; Αν πεθαίναμε αύριο, τι θα θέλαμε να κάνουμε σήμερα, τι θα θυμόμασταν περισσότερο από την υπόλοιπη ζωή μας, τι θα εκτιμούσαμε πραγματικά, πώς θα αντιμετωπίζαμε τα πράγματα που μας αγχώνουν και μας δυσκολεύουν;
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι όλοι μας, ανεξαιρέτως, προσπαθούμε να αποφύγουμε τον πόνο και τις δυσάρεστες εμπειρίες, αλλά ξεχνάμε ότι ο πόνος είναι αυτός που μας οδηγεί στις μεγαλύτερες αλήθειες, μας εξελίσσει και μας δυναμώνει. Από την άλλη, η συμπόνια, η επίγνωση και η συνειδητοποίηση ότι όλοι υποφέρουμε ως άνθρωποι μάς οδηγεί τελικά στην ανακούφιση από τον πόνο. Το σημαντικό λοιπόν είναι να δούμε πόσο σημαντικός μπορεί να αποβεί ο πόνος για τη ζωή μας (γιατί όλοι πονάμε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) και την εξέλιξή μας.
Φαίνεται τελικά πως αυτό που μετράει πιο πολύ είναι να εκτιμάμε τις στιγμές της χαράς, της ανακούφισης, της γαλήνης και της αγάπης μεταξύ μας, και να δίνουμε στη ζωή μια γεύση συνεκτικότητας και πνευματικότητας. Τότε είναι που τα «μικρά» πράγματα γίνονται τα πιο «μεγάλα» και τα πιο πολύτιμα στη ζωή μας. Η ανταμοιβή της ύπαρξής μας με λίγες στιγμές επίγνωσης και ευγνωμοσύνης γίνεται ο στόχος και η λύτρωσή μας από τον φόβο του θανάτου. Η ομορφιά στη ζωή έρχεται μέσα από τις αισθήσεις μας και από ό,τι μας συνδέει όλους μαζί στη ζωή, ό,τι καταργεί τον χρόνο, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Στόχος μας στη ζωή είναι η χαρά: το να νιώσουμε έστω και λίγη χαρά είναι άλλωστε ο πρωταρχικός σκοπός της ύπαρξής μας, όπως ξεκίνησε από τον Δημιουργό μας. Δεν φτιαχτήκαμε για να υποφέρουμε, αλλά για να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε τη ζωή στο έπακρο!
Όφελός μας είναι τελικά να καλλιεργήσουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε την ομορφιά και την αλήθεια σε καθετί. Γιατί αυτό που μετράει πιο πολύ είναι να έχουμε απολαύσει συνειδητά τις στιγμές της ζωής μας: Να ζούμε με επίγνωση, συνειδητά, και όχι απλά να αναπνέουμε…
Πηγή: TED Talks: BJ Miller: “What really matters at the end of life”
http://www.ted.com/talks/bj_miller_what_really_matters_at_the_end_of_life?utm_source=newsletter_daily&utm_campaign=daily&utm_medium=email&utm_content=button__2015-09-10#t-1106424
