Είναι γνωστό ότι η Ιρλανδία, με το λιγοστό της πληθυσμό, έχει γεννήσει κορυφαίους συγγραφείς που οι ιστορίες τους έχουν ταξιδέψει σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Ενδεικτικά μόνο, ήταν σε αυτό το θαυματουργό νησί που ο Τζέιμς Τζόυς, ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Σάμιουελ Μπέκετ, ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω και ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, μεταξύ άλλων, έμαθαν να λένε ιστορίες.
Πόσοι όμως ξέρουν ότι στην καρδιά του Δουβλίνου μπορεί κανείς εδώ και περίπου δύο χρόνια να επισκεφτεί το Ιρλανδικό Μουσείο Λογοτεχνίας (‘Museum of Literature Ireland’ ή αλλιώς ‘MoLI’);
Φωτεινά γράμματα που συνθέτουν διάσημους στίχους και χορεύουν πάνω στους τοίχους, φωτογραφίες αγαπημένων συγγραφέων, αποσπάσματα αλληλογραφίας, το πρώτο αντίγραφο τού “Οδυσσέα” του Τζέιμς Τζόυς και άλλα πολλά, έχουν βρει τη θέση τους σε ένα εμβληματικό κτήριο, το Νewman’s House, που κάποτε αποτελούσε μέρος του Trinity College του Δουβλίνου.
Πρόκειται για έναν πανέμορφο, εμπνευσμένο χώρο που ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις του επισκέπτη: εδώ μπορείς να ακούσεις, να αγγίξεις, να διαβάσεις, να γράψεις, να δεις, με λίγα λόγια να βιώσεις τη μαγεία της τέχνης του λόγου όπως εσύ επιθυμείς. Το μουσείο σε φέρνει σε επαφή με πλήθος συγγραφέων που γνωρίζεις αλλά και με άλλους για τους οποίους ακούς πρώτη φορά. Το πώς θα επιλέξεις να περάσεις την ώρα σου μέσα σε αυτό είναι δική σου επιλογή. Μπορείς να εμβαθύνεις σε όσα ξέρεις, να εστιάσεις στο να μάθεις καινούριες πληροφορίες, να εξερευνήσεις την πόλη του Δουβλίνου μέσα από τα γραπτά του Τζόυς, να ακούσεις ποιήματα και να αποτυπώσεις τη δική σου έμπνευση στο χαρτί – εδώ όλα επιτρέπονται.
Η γοητεία που άσκησε το Δουβλίνο στους Ιρλανδούς συγγραφείς πρωταγωνιστεί αδιαμφισβήτητα στο μουσείο, όμως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις είναι αυτή που αναδεικνύει τη σύνδεση της ιρλανδικής λογοτεχνίας με άλλες πόλεις του κόσμου. Η αρχή της έκθεσης γίνεται με το Παρίσι, αυτήν την πόλη-σταθμό που φιλοξένησε τόσα σπουδαία πνεύματα, μεταξύ αυτών και τους μεγάλους Ιρλανδούς συγγραφείς. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ήταν το Shakespeare and Company (με την ιδιοκτήτριά του, Σύλβια Μπιτς) που πρώτο τόλμησε να εκδώσει τον “Οδυσσέα”. Αλλά και ο Μπέκετ έζησε πάνω από πενήντα χρόνια στο Παρίσι αναζητώντας εκεί την ελευθερία και την έμπνευση που του έλειπε, ενώ ο Ουάιλντ επίσης έζησε, πέθανε και τάφηκε εκεί.
