Μια σχέση χωρίς επικοινωνία είναι η πιο σκληρή φυλακή.
Σε υποβιβάζει στα ίδια σου τα μάτια και με τον χρόνο εξαφανίζει την αυτοεκτίμησή σου.
Σε καμιά σχέση δεν πρέπει να μένει κανείς όταν δεν είναι πια ευπρόσδεκτος. Μόνο αν φύγει θα έχει ελπίδα να τον ξαναπροσεγγίσουν, αν φυσικά το επιθυμεί.
Οι αποστάσεις σώζουν την υγεία. Επανεξετάζεις καταστάσεις, διορθώνεσαι, ξεσκαρτάρεις.
Είναι ανοησία να φοβόμαστε να ξεκολλήσουμε από όποιον λέμε πως αγαπάμε. Το πρώτο καιρό που αποχωριζόμαστε μια κακή σχέση, ο εθισμός της ανάγκης μάς κάνει να υποφέρουμε. Θέλουν χρόνο όλων των ειδών οι αποτοξινώσεις.
Έπειτα από ένα διάστημα, ψευτοανάγκες και ψευτοαισθήματα εξανεμίζονται. Η σχέση σου με τη μοναξιά καθορίζει την ποιότητα της σχέσης σου με τους άλλους. Και είναι αναγκαία προϋπόθεση κάθε αυτογνωσίας, ωρίμανσης, εξέλιξης και ενδυνάμωσης.
Ένας χαρακτήρας που τρομάζει με τη μοναξιά, η εξάρτηση και η ανάγκη είναι τόσο μεγάλες, που η γνήσια αγάπη περνάει σε δεύτερο πλάνο.
Όποιος δεν αντέχει τον χαμό είναι μονίμως χαμένος…
Πηγή: «Σιωπάς για να ακούγεσαι», Μάρω Βαμβουνάκη
