Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και το Μαρτίνο Γαβαθά και Χαρακτική με το Γιώργο Μήλιο (1996-2002). Το 2003 απέσπασε υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών για εκτέλεση καλλιτεχνικού έργου. Το 2013 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο για νέο ζωγράφο κάτω των 40 ετών. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε έντεκα ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και την Κύπρο και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του ανήκουν σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη ζωγραφική;
Κανείς στην οικογένεια μου δεν είχε σχέση με τη τέχνη. Όμως εμένα με γοήτευαν οι ζωγραφισμένες εικόνες, είτε στο περιοδικό Σούπερμαν, είτε στα μέτρια ή κακά έργα που έβλεπα σε σπίτια που με πήγαιναν. Τα παρατηρούσα και χανόμουν μέσα τους. Θυμάμαι πως έκανα και κριτική ως παιδί για το καθένα. Είχα από πολύ μικρός την ικανότητα να ξεχωρίζω το καλό. Γενικότερα καθώς μεγάλωνα, το να γίνω ζωγράφος ήταν μία βαθιά επιθυμία που διατηρώ μέχρι σήμερα. Γιατί ποτέ δε γίνεσαι, συνέχεια μαθαίνεις.
Με το πέρασμα των χρόνων έχει αλλάξει ο τρόπος που προσεγγίζετε τα έργα σας;
Κατά καιρούς εστιάζω σε άλλα στοιχεία, η προσέγγιση είναι λίγο διαφορετική και πολλές φορές νομίζω πως η τελευταία είναι η πιο σωστή και νηφάλια. Όμως μετά από χρόνια αυτοκριτικής έχω καταλήξει πως ό,τι και να κάνουμε, υπάρχει ένας πυρήνας στο έργο που ακόμα και να θέλουμε να αλλάξει δεν αλλάζει. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να επιδιώκει ο καλλιτέχνης αυτό που λέμε «υπογραφή». Αυτό βγαίνει αναγκαστικά. Τα υπόλοιπα πρέπει να δουλέψει.
Παρατηρώντας την πορεία σας βλέπουμε ότι δεν έχετε μια αναγνωρίσιμη γραμμή. Γιατί προτιμάτε να κινείστε σε νέους δρόμους κάθε φορά;
Δεν νομίζω πως ισχύει αυτό. Βεβαίως δεν έχω συγκεκριμένη θεματολογία, μου αρέσει να αλλάζω χρωματική γκάμα, χειρισμούς, ατμόσφαιρα, αλλά χωρίς να το επιδιώκω, τα έργα μου αναγνωρίζονται. Το να προσπαθήσω να επαναλάβω παλιές επιτυχίες είναι σαν να αντιγράφω τον εαυτό μου. Κάθε φορά θέλω το έργο να είναι αφορμή για να μάθω κάτι για εμένα ή για τον κόσμο.
Παράλληλα, κάποιες φιγούρες εμφανίζονται συχνά στα έργα σας. Τι συμβολίζουν αυτές για εσάς;
Δεν συμβολίζουν. Απλά υπάρχουν. Ο άνθρωπος, το μυστήριο αυτό με απασχολεί όπως απασχόλησε χιλιάδες άλλους ζωγράφους πριν από εμένα. Ό,τι με συγκινεί μπαίνει στα έργα μου.
Σας επηρεάζει η δουλειά σας στην καθημερινή σας ζωή;
Δεν με επηρεάζει απλώς, είναι παρούσα σε κάθε στιγμή, η ζωγραφική με κυνηγάει και την κυνηγάω συνέχεια. Το να κάνεις μια σοβαρή προσπάθεια στη τέχνη είναι μια δύσκολη εργασία και έχει κόστος. Κανείς δεν σου εγγυάται βέβαια ότι θα τα καταφέρεις και εκεί είναι η γοητεία.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδιά σας;
Δεν κάνω σχέδια. Είμαι σε μία συνεχόμενη δημιουργική ροή που δεν σταματά όπως το ποτάμι δεν σταματά να τρέχει. Αφήνω τα έργα και τις ενότητες να γεννιούνται μόνα τους χωρίς να τα εκβιάζω. Δεν μ’ αρέσουν πολύ τα «πρότζεκτς». Έχουν κάτι εγκεφαλικό και εγώ θέλω αμεσότητα.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Πως να διαλέξει κανείς μπροστά σε τόσο μεγάλα έργα που κατάφερε η ανθρωπότητα; Ο Νικόλαος Γύζης είναι ο Έλληνας πρόγονός μου που με γοήτευσε τόσο σε μία τρυφερή ηλικία ώστε να δοθώ απόλυτα στη ζωγραφική. Ο Πικάσο καταβροχθίζοντας ολόκληρη τη ζωγραφική μου έμαθε να βλέπουμε νέους ή ξεχασμένους τύπους ομορφιάς. Ο Γκρέκο γιατί μου επιβάλλει το θρησκευτικό του δέος. Ο Βελάσκεθ γιατί είναι ο ζωγράφος των ζωγράφων, ο Μουνκ γιατί αγκαλιάζει με ομορφιά την ανθρώπινη συνθήκη. Αν δεν είχα συναντήσει όμως μπροστά μου τον Γύζη ως έφηβος δεν θα γνώριζα τους υπόλοιπους γι’ αυτό τον αγαπώ με διαφορετικό τρόπο.
Ποιο είναι το motto σας;
Δεν έχω motto.
Tι είναι χαρούμενη ζωή για εσάς;
Προτιμώ μία γεμάτη ζωή από μία «χαρούμενη ζωή» . Τι είναι χαρούμενη ζωή; Να είναι συνέχεια κάποιος γελαστός; Να αρνείται κατάφορα τις δυσκολίες και τη σκοτεινή πλευρά της; Η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις και αυτή είναι η μεγαλοπρέπειά της.
Τι θαυμάζετε περισσότερο στους ανθρώπους;
Την ευθύτητα και την ακεραιότητα που τείνουν προς εξαφάνιση. Και το θάρρος απέναντι στον θάνατο.
Τι φοβάστε περισσότερο;
Να κλειστώ σε ασανσέρ ή σε κάποιον πολύ μικρό χώρο.
Έχεις μια γεμάτη ζωή όταν…
Δεν αγνοείς τις αληθινές σου ανάγκες αντικαθιστώντας τις με επιθυμίες.
Καλοσύνη για εσάς είναι..
Το να βγαίνεις από τον εαυτό σου, να κατανοείς πως όλοι παλεύουν με δυσκολίες, όλοι έχουμε κάτι κοινό.
Φωτογραφία: Θανάσης Καρατζάς