
Ο τίτλος του βιβλίου μάς προδιαθέτει για μια ιστορία υπέρ των γυναικών. Και, φυσικά, είναι. Ο υπότιτλος αιτιολογεί μια τέτοια υπεράσπιση: η ζωή των γυναικών διέγραψε εδώ και αιώνες μια πορεία μοιραία, αναπόδραστη και συνάμα κακότυχη, που σήμαινε ουσιαστικά πως η γυναίκα ιστορικά, σε καιρούς ειρήνης αλλά και πολέμου, δεν διέθετε το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα που διέθετε ο άνδρας: να αποφασίζει για τον εαυτό της, να αναλαμβάνει συνεπώς την ευθύνη για τις πράξεις της.
Παρά τις εξαιρέσεις της Ιστορίας, όπως ήταν οι προϊστορικές κοινωνίες των Κελτισσών, των Κρητικών και των μαχητικών Αμαζόνων, ή οι περιπτώσεις κοινωνικά προνομιούχων γυναικών (π.χ. στο Βυζάντιο), οι Ιστορίες ντροπής δίνουν μια συνολική εικόνα για το τι συνέβαινε στις γυναίκες ενόσω η επίσημη Ιστορία, καταδικάζοντάς τες στην αφάνεια και την ανυπαρξία, κατέγραφε τα κατορθώματα των ανδρών.
Εκδόσεις Πατάκη