Συχνά, δέχομαι την ερώτηση αν και κατά πόσο ο σκύλος είναι ευτυχισμένος. Αν είναι χαρούμενος, πότε είναι λυπημένος και γενικά σε τι ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται.
Υπό μία έννοια, ο άνθρωπος ακόμα ψάχνει τι είναι ευτυχία για τον ίδιο του τον εαυτό και αδυνατεί να απαντήσει με σαφήνεια ή εν πάση περιπτώσει υπάρχουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες για το τι τελικά είναι ευτυχία στον άνθρωπο, πόσο μάλλον, λέει η μια πλευρά, είναι δύσκολο να πούμε τι σημαίνει ευτυχία για έναν σκύλο.
Η άλλη άποψη, την οποία ασπάζομαι, είναι λιγότερο σύνθετη. Είναι κοινά αποδεκτό ότι ο σκύλος δεν έχει αναλυτική σκέψη. Για την ακρίβεια δεν μπορεί να κάνει περίπλοκα σενάρια με το μυαλό του. Η εμπειρία μου σαν εκπαιδευτής σκύλων όλα αυτά τα χρόνια αλλά και η προσωπική ανατροφή που παρέχω στους σκύλους μου μού έχουν μάθει ότι ο σκύλος σκέφτεται πολύ πιο απλά και σε καμία περίπτωση δεν έχει την ανθρώπινη «αρρωστημένη» πραγματικότητα του ανικανοποίητου.
Υπό αυτήν την έννοια, ο σκύλος δεν ενδιαφέρεται να πάει διακοπές, να γνωρίσει διαφορετικούς πολιτισμούς κάνοντας υπερατλαντικά ταξίδια, δεν θέλει να πάρει καινούργια ρούχα και γενικά δεν τον ενδιαφέρουν πράγματα για τα οποία απαιτούνται «πόροι» και, κατά συνέπεια, αγώνας για να αποκτήσει αυτούς τους πόρους.
Παράλληλα, ο οικόσιτος σκύλος έχει χάσει τη φυσική του ανάγκη να παλέψει για επιβίωση, καθώς ο άνθρωπος που τον έχει βάλει στο σπίτι του εξασφαλίζει την ασφάλεια και την επιβίωση του σκύλου συντροφιάς ή εργασίας που μεγαλώνει.
Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και η έννοια της ευτυχίας στον σκύλο. Ο σκύλος θέλει να εκπληρώσει τις βασικές του ανάγκες και τίποτα πλέον αυτού. Οι βασικές ανάγκες του σκύλου είναι η τροφή, η εκτόνωση (βόλτα), το παιχνίδι και η συντροφιά με τον άνθρωπο που του εξασφαλίζει όλα τα προηγούμενα. Επειδή ακριβώς το κέντρο του κόσμου για τον σκύλο είναι ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι που εξασφαλίζουν τις βασικές του ανάγκες, είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεται μαζί τους όσο περισσότερο γίνεται.
Όταν ξεκινάω ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης σε έναν σκύλο, συνήθως οι πρώτες αλλαγές στη ζωή του επηρεάζουν την ψυχολογία του, και πολλοί κηδεμόνες, μετά τα πρώτα 1-2 μαθήματα, με ρωτούν μήπως ο σκύλος τους έπαθε «κατάθλιψη». Η απάντηση, προφανώς, είναι ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι». Απλά, όπως κι ένα παιδάκι, όταν αρχίζουν να μπαίνουν όρια, να μπαίνει πρόγραμμα στη ζωή του και ξαφνικά κάποιος του λέει ότι πρέπει να κοιμάται συγκεκριμένες ώρες, να τρώει συγκεκριμένα γεύματα, και μάλιστα αυτό που μαγειρεύει η μαμά, μάλλον κάποιος του χαλάει τη «σούπα», αλλά προφανέστατα αυτό είναι κάτι ορθό το οποίο σύντομα μαθαίνει ότι έτσι θα γίνει σωστός και ισορροπημένος άνθρωπος.
Έτσι και ο σκύλος που μπαίνει σε ένα Πρόγραμμα Βασικής Υπακοής, πολύ γρήγορα προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα της ζωής του.
Κάποιοι κηδεμόνες μπερδεύουν την έννοια της μη αγάπης με αυτήν της πειθαρχίας, των ορίων, του προγράμματος και της υπακοής. Έτσι, από την κακώς εννοούμενη αγάπη ο σκύλος δεν βγαίνει βόλτες γιατί τραβάει, δεν τολμάνε να τον αφήσουν με άλλα σκυλιά γιατί μαλώνει, δεν μπορούν να τον αφήσουν μόνο του στο σπίτι γιατί γαυγίζει ασταμάτητα, δεν τολμούν να τον πάρουν πουθενά μαζί τους γιατί ξεσηκώνει τον κόσμο και άλλα πολλά.
Είναι αυτός ο σκύλος ευτυχισμένος; Σαφώς και όχι. Εάν, λοιπόν, θέλετε να έχετε έναν ευτυχισμένο σκύλο, θα πρέπει να τον εκπαιδεύσετε. Να του βάλετε όρια. Να του μάθετε τις βασικές εντολές οι οποίες θα εξασφαλίσουν την ασφάλειά του πρωτίστως (ένα «έλα» μπορεί να του σώσει τη ζωή). Να τον κοινωνικοποιήσετε και να περνάτε πολλές και εποικοδομητικές ώρες μαζί του.
Ευτυχισμένος σκύλος είναι ο ισορροπημένος σκύλος, που χαίρεται τους περιπάτους και το παιχνίδι με τους κηδεμόνες του.
Θωμάς Αναστασιάδης
Πτυχιούχος Εκπαιδευτής Σκύλων
K9 Doorways Dogs Trainer School
Θετικός Εκπαιδευτής & Τεχνικός Συμπεριφοράς Σκύλων
www.brosdogs.gr
Πηγή:https://www.doggrin.gr/Article/173/einai-o-skylos-moy-eytyhismenos
