Πολλές φορές …
Το κρυολόγημα “στάζει”, όταν ο οργανισμός δεν κλαίει.
Ο πονόλαιμος «φράζει», όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες.
Το στομάχι «καίει», όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει.
Ο διαβήτης εισβάλλει, όταν η μοναξιά πονάει.
Το σώμα παχαίνει, όταν η δυσαρέσκεια πιέζει.
Ο πονοκέφαλος καταθλίβει, όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες.
Η καρδιά χαλαρώνει, όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει.
Οι αλλεργίες συμβαίνουν, όταν η τελειομανία είναι ανυπόφορη.
Τα νύχια σπάνε, όταν απειλούνται οι άμυνες.
Το στήθος σφίγγει, όταν η υπερηφάνεια σκλαβώνει.
Η πίεση αυξάνεται, όταν ο φόβος φυλακίζει.
Οι νευρώσεις παραλύουν, όταν το εσωτερικό παιδί τυραννάει.
Ο πυρετός θερμαίνει, όταν οι άμυνες εκρήγνυνται για να παλέψουν.
Τα γόνατα πονούν, όταν η υπερηφάνειά σου είναι «άκαμπτη».
Ο καρκίνος σκοτώνει, εάν δεν συγχωρείς ή / και έχεις κουραστεί να ζεις.
Και οι σιωπηλοί σου πόνοι; Πώς μιλάνε στο σώμα σου;
Η ασθένεια δεν είναι κάτι κακό, θα σου πει ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο.
Ας μοιραστούμε αυτό το μήνυμα:
Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς. Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ, φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ, φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, και όλα γίνονται, αν έχεις: ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ, μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ, μια καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ, άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ, αλλά πάνω απ’ όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΘΕΟΣ.
Nelson Torres, Doctor στην Ψυχιατρική (UCV) και ειδικός σε ψυχο-νευρο-ανοσογλωσσική PNIL στη Βενεζουέλα
