Αν κάποτε δειλιάσεις, μη ζυγώσεις στον αφρό
μην αντικρίσεις την ανταριασμένη θάλασσα
την ώρα που το νου σου η λάμψη αργοσβήνει.
Χρυσόβεργες απ’ την αρμύρα των καιρών ανάσυρε
καραβοφάναρα περίσσια σπείρε μεσοπέλαγα
και της πικρόχολης της θάλασσας γλυκάνεμα καρτέρα
και σαν φανεί το πρωτοδείλι το λαχταριστό
στου φεγγαριού την θαλασσόβρεχτη λαχτάρα γλυκοστάσου
κι ήρεμα αργόγειρε πάνω στο φωτισμένο δροσανθό
το μεταξένιο απάγκιο τότε θα φανεί
που και καρδιά και σκέψη γλυκοσέρνει
κι όταν του νου σου η λάμψη σιγοαναστηθεί
τις σπίθες που σου πρέπει διάλεξε και αντίκρυ στάσου
#με_ποιητική_διάθεση
Νίκος Κλεισιώτης
