Η ηλικία είναι για κάποιους ανθρώπους απλά ένας αριθμός και αυτή τους η θέση γίνεται στάση ζωής. Απολαμβάνουν τη ζωή χωρίς αυτοπεριορισμούς, καθώς αυτό που μετράει για εκείνους είναι το πώς νιώθουν και όχι το πόσων χρόνων είναι.
Ζούμε τη ζωή ή απλά είμαστε στη ζωή
Υπάρχουν άνθρωποι που για αυτούς η ηλικία τους δεν στέκεται εμπόδιο στο να ζουν τη ζωή όπως τη θέλουν. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κάνουν ορειβασία στα 82 ή μπαλέτο στα 75, ξεκινούν τις σπουδές τους στα 50 ή παίρνουν πτυχίο στα 93. Είναι οι άνθρωποι που, με πάθος και δίψα, γλεντούν και χορεύουν, ερωτεύονται, ανακαλύπτουν καινούργια ενδιαφέροντα ή εργάζονται ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία.
Τι διαφορετικό άραγε έχουν ή κάνουν εκείνοι οι άνθρωποι σε σχέση με αυτούς που σκέφτονται κάπως έτσι: «τώρα, σε αυτήν την ηλικία, πού να τρέχω;», «άστο, δεν είναι για την ηλικία μου», «γέρασα πια…».
Τα δυσλειτουργικά «πιστεύω» μάς εμποδίζουν να ζήσουμε όπως επιθυμούμε
Η πεποίθηση που έχουμε για την «ηλικία» καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για τη δική μας ηλικία και κατ’ επέκταση το τι επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κάνει ή να ζήσει. Αν η πεποίθηση είναι περιοριστική, μας εμποδίζει να γευτούμε πράγματα που, ενώ τα ποθεί η ψυχή μας, εμείς θεωρούμε ότι δεν είναι ή δεν αρμόζουν στην ηλικία μας. Οι σκέψεις αυτές καλλιεργούν τον φόβο και μας οδηγούν στην ατολμία. Πιστεύουμε ότι δεν θα τα καταφέρουμε ή ότι θα γίνουμε «γραφικοί», ενδεχομένως και ο περίγελος των άλλων.
Όταν θέλουμε, λοιπόν, να κάνουμε κάτι και έρχονται στο μυαλό μας αρνητικές αυτόματες σκέψεις, καλό είναι να αναγνωρίσουμε ποιες δυσλειτουργικές μας πεποιθήσεις κρύβονται πίσω από αυτές και να αναρωτηθούμε με ποιον τρόπο επηρεάζουν τη συμπεριφορά και, κατ’ επέκταση, τη ζωή μας. Είναι απαραίτητο να αξιολογήσουμε αυτές μας τις πεποιθήσεις, να τις αποδομήσουμε και να τις αντικαταστήσουμε με υγιείς πεποιθήσεις.
Μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων
Ποιος ορίζει τι αρμόζει και τι δεν αρμόζει σε κάθε ηλικία; Πολλές φορές, ενώ θέλουμε να κάνουμε κάτι, νιώθουμε ότι θα δεχτούμε –ή ότι δεχόμαστε– επικριτικά σχόλια του τύπου «αυτό δεν είναι για την ηλικία σου», «καλά σε αυτήν την ηλικία το θυμήθηκες;», «ξέχασες πόσων χρόνων είσαι;» κ.ά.
Χρειάζεται να αναγνωρίζουμε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί και έχουμε διαφορετικές αξίες. Να σκεφτούμε ότι πίσω από τα λόγια του άλλου υπάρχει μια δική του πεποίθηση ή ότι, ενδεχομένως, να κάνει επάνω μας προβολή των δικών του φόβων. Να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο λόγος που επηρεαζόμαστε από τη γνώμη των άλλων.
Όταν υπάρχει δίψα να ζήσουμε την κάθε στιγμή με τόλμη και πάθος, δεν μας σταματά ένας αριθμός που αποτυπώνει τα χρόνια μας. Άλλωστε, δεν παίζει ρόλο πόσο ζούμε, αλλά πώς και τι ζούμε.
Jenny Zorgiou
Life & Relationship Coach
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης
https://www.facebook.com/LifeCoach.Jenny.Zorgiou
