Οδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 – 18 Μαρτίου 1996).
Έχοντας ερωτευθεί και κατοικήσει αιώνες μεσ’ στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση
Ώστε τώρα να μπορώ σε μεγάλο βάθος πίσω τις γενιές απανωτές όπως αρχίζει ένα βουνό προτού τελειώσει το άλλο
Να κοιτάζω. Και μπροστά πάλι το ίδιο:
Το βαθύ σκούρο μπουκάλι και η νέα στο μπράτσο Ελένη με το πλάι επάνω στον ασβέστη
Να γεμίζει κρασί της Παναγίας το μισό το σώμα της φευγάτο κιόλας στην Ασία την αντικρινή
Και το κέντημα όλο μετατοπισμένο μεσ’ στον ουρανό με τα διχαλωτά πουλιά τα κιτρινάκια και τους ήλιους.
(από το Tο Φωτόδεντρο και η Δέκατη Tέταρτη Oμορφιά, εκδόσεις Ίκαρος 1971)
Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε την καταπληκτική ικανότητα να κάνει τις «εικόνες» των ποιημάτων του να ξεπηδούν μπροστά στα μάτια μας με όλα τα χρώματα, τις ευωδιές και τις αναμνήσεις που ξυπνάνε. Εικόνες του φωτός, του ουρανού, του απέραντου γαλάζιου της Ελλάδας, εικόνες ονειρικές πάντα υπό το φως του ελληνικού καλοκαιριού. Έτσι φώτιζε τον κόσμο μας ο Οδυσσέας Ελύτης και συνεχίζει να το κάνει μέσω του έργου που έχει αφήσει πίσω του. Τα λόγια του σπουδαίου αυτού ποιητή, που μας χάρισε τόσο όμορφες εικόνες και τόση μεγάλη σοφία, είναι ακόμα πιο σημαντικά σήμερα, στις δύσκολες στιγμές που ζούμε. Διαβάζοντας Ελύτη βρίσκουμε και πάλι την τόλμη, τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσουμε για ένα καλύτερο αύριο.
