Ποιος είναι, άραγε, ο ψυχολογικός μηχανισμός που ωθεί ανθρώπους να αναλαμβάνουν υψηλό ρίσκο για να δαμάσουν τη φθορά του χρόνου;
Ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής, κ. Νίκος Σιδέρης, υποστηρίζει ότι το πρόβλημα σχετίζεται με τον ναρκισσισμό. Υπάρχει ένας ναρκισσισμός ζωοδότης, που μας ωθεί να φροντίζουμε τον εαυτό μας, την ομορφιά και την εμφάνισή μας.
Υπάρχει όμως και ένας ναρκισσισμός θανατηφόρος, που στην ουσία προκαλεί την αποξένωση από τον εαυτό μας, για χάρη της εντύπωσης και του βλέμματος των άλλων.
Το κριτήριο για την υπέρβαση των ορίων ανάμεσα στη φυσιολογική φροντίδα και την εγωπάθεια είναι το αν είσαι ή δεν είσαι αληθινός. Αυτές οι ριζικές επεμβάσεις που δεν γίνονται ποτέ μία φορά, αλλά συνεχίζονται με όλο και πιο άνισους όρους, έχουν μέσα τους ένα στοιχείο αλλοτρίωσης. Το πώς νιώθεις εξαρτάται από το πώς φαίνεσαι στα μάτια των άλλων.
Αν μπει κανείς σε ένα φαύλο κύκλο μάχης με τον χρόνο, τότε χάνεται η εσωτερική γαλήνη του, γιατί ο χρόνος επανέρχεται κάθε φορά απειλητικότερος.
Έτσι ο καθένας μας έχει να διαλέξει ανάμεσα στην αποδοχή της αναπόφευκτης φθοράς, που οδηγεί στην εσωτερική γαλήνη, και στη μάχη των εντυπώσεων, που δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε όλο και πιο βαριές απώλειες…
