Μέρος Α’
«Τα ανέκφραστα συναισθήματα και οι συγκινήσεις ποτέ δεν πεθαίνουν… Απλά θάβονται ζωντανά και θα έρθουν στην επιφάνεια πάλι, σε μεταγενέστερο χρόνο, σε πιο άσχημη μορφή….».
Πολλά έχουν λεχθεί για τα ψυχοσωματικά, δηλαδή για τη σοβαρή συνήθως βλάβη/ασθένεια, των ιστών, λειτουργιών ή των οργάνων του σώματος του ανθρώπου (π.χ. θα μπορούσε να είναι σοβαρά έλκη, σοβαρά νοσήματα, όπως ο καρκίνος, ο σακχαρώδης διαβήτης, τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας κ.τ.λ.), αλλά και για τα νευροφυτικά ή σωματόμορφα, όπως λέγονται συμπτώματα –τα οποία, κατά κανόνα, είναι τα ηπιότερης μορφής– επιφανειακές βλάβες και συμπτώματα των οργάνων ή λειτουργιών του σώματος (π.χ. έντονος κνησμός ή ταχυκαρδίες, έντονες εφιδρώσεις συνοδευόμενες από πανικούς, δυσκοιλιότητα, ζάλη, δύσπνοια, κ.τ.λ.).
Οι ψυχοπιεστικές, δηλαδή οι αγχώδεις καταστάσεις που προέρχονται από το εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. άγχος επιβίωσης λόγω οικονομικής δυσπραγίας και κρίσης) ή τα άγχη που προέρχονται από εσωτερικές μας πιέσεις (π.χ. που προκαλούνται από κάποια σκέψη μας, όπως «πρέπει να είμαι τέλειος» ή «θέλω να γίνουν τα πράγματα όπως τα προγραμματίζω ακριβώς») όταν γίνουν έντονα και νιώσουμε ότι κατακλύζουν την ψυχή και το εγώ μας και κατακλύσουν αυτό που μπορούμε να αντέξουμε, αναζητούν εκτόνωση και αποσυμπίεση με κάποιο τρόπο.
Αν δεν «δουλέψουμε» αυτά τα ερεθίσματα, αν δεν προβληματιστούμε ως προς τον επιτυχή τρόπο που μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε, αν δεν αποτελέσουν αφορμές να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και τη φροντίδα του και αν δεν δούμε πού στεκόμαστε ως άνθρωποι, πώς επεξεργαζόμαστε και τι τα κάνουμε αυτά που νιώθουμε και πώς έχουμε δομήσει τις σχέσεις μας, τότε η παρατεταμένη πίεση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μας προξενήσει προβλήματα ή και θα γίνει ο πρόδρομος παθολογικών συμπτωμάτων ή και νοσημάτων.
Γνωρίζουμε ότι ο Ιπποκράτης μίλησε για το περί αδιαχώριστου ψυχής και σώµατος. Δηλαδή υποστήριξε ότι η ψυχή και το σώμα είναι ένα, ενιαίο και αδιαχώριστο όλον (δηλαδή ένα σύστημα που λειτουργεί ενιαία). Ό,τι συμβαίνει στην ψυχή μας επηρεάζει και το σώμα μας και αντίστροφα. Και πόσο δίκιο είχε!
Σκεφθείτε όταν είμαστε αγχωμένοι πώς τα χέρια μας μπορεί να ιδρώνουν ή να έχουμε ταχυκαρδία ή όταν θλιβόμαστε βαθύτατα, όπως π.χ. λόγω ενός πένθους, πώς μπορεί να νιώθουμε πόνο σε όλο το σώμα μας.
Αντιστρόφως, όταν έχουμε ένα έντονο σωματικό ενόχλημα ή πόνο, πώς αυτός επηρεάζει τη διάθεσή μας δυσμενώς και ρίχνει το ηθικό μας.
Ο Πλάτωνας υποστήριξε τη θέση περί σφαιρικής προσέγγισης της αρρώστιας: η ψυχή και το σώµα, κατ’ εκείνον, συναντώνται. Οι συγκινήσεις μας µπορούν, λοιπόν, να θεωρούνται πιθανό αίτιο να νοσήσουμε και στο σώµα.
(συνεχίζεται)
Σύμβουλος οικογένειας-ψυχοθεραπεύτρια
https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxikis-ygeias/psyxikes-diataraxes/psyxosomatika/6405-anekfrasta-synaisthimata-enas-ypoulos-ypogeios-exthros.html
