Όλοι οι άνθρωποι σκεπτόμαστε και όλοι νιώθουμε συναισθήματα καθημερινά. Γι’ αυτόν το λόγο είναι λάθος όταν λέμε στον απέναντι ότι υπάρχει πρόβλημα στην επικοινωνία, γιατί εγώ είμαι συναισθηματικός, ενώ εσύ είσαι σκεπτόμενος απλά η αιτία των συναισθημάτων μας δεν είναι αυτό που συμβαίνει στη ζωή, αλλά οι πεποιθήσεις μας, δηλαδή αυτό που πιστεύουμε γι’ αυτό που μας συμβαίνει αλλά και οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή.
Υπάρχει μια εξωτερική πραγματικότητα που αποτελεί το ερέθισμα. Ο καθένας ερμηνεύει την πραγματικότητα διαφορετικά, ανάλογα με τις πεποιθήσεις του, δίνοντας σημασία σε διαφορετικά πράγματα, δημιουργώντας έτσι τον προσωπικό του συναισθηματικό κόσμο.
Ανάλογα με τις πεποιθήσεις μας και με το πώς έχει προγραμματιστεί ο νους μας στα παιδικά μας χρόνια, ερμηνεύουμε κάθε τι που υπάρχει γύρω μας σαν αρνητικό ή θετικό και έχουμε ανάλογα συναισθήματα που οδηγούν σε αντίστοιχες αντιδράσεις και συμπεριφορές.
Είναι μάταιο να προσπαθούμε να αγνοήσουμε ή να καταπιέσουμε τα συναισθήματά μας. Χρειάζεται να τα γνωρίσουμε και να απελευθερωθούμε από τις πεποιθήσεις που τα δημιουργούν. Για να μπορέσουμε να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας, πρέπει να ελέγξουμε τις σκέψεις που τα προκαλούν.
Μια καλή άσκηση που μπορούμε να κάνουμε είναι η εξής: Κάθε φορά που έχουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, να το καταγράφουμε και να καταγράφουμε επίσης τη σκέψη που το προκάλεσε. Αν η σκέψη αυτή είναι παράλογη θα πρέπει να την αλλάξουμε για να αισθανθούμε καλύτερα.
Αν έχουμε συνέχεια αρνητικά συναισθήματα, θα πρέπει να εξετάσουμε τους λόγους και τις αιτίες, γιατί πολλές φορές η αιτία βρίσκεται σε κάποια προβληματική κατάσταση. Μπορεί η σχέση μας να μας βαραίνει και να πρέπει να τη διαλύσουμε, η δουλειά μας να μη μας ικανοποιεί.
Πρέπει λοιπόν να ανακαλύψουμε την πηγή των προβλημάτων και να προσπαθήσουμε να τα σκεφτούμε με ένα θετικό τρόπο που θα οδηγήσει σε εποικοδομητική συμπεριφορά και θετικά συναισθήματα.
