(μέρος πρώτο)
Πολλοί από εμάς αισθανόμαστε, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, ότι αν υπερασπιστούμε τον εαυτό μας απέναντι σε δύσκολους συντρόφους/συνεργάτες/φίλους/μέλη της οικογένειας, εκείνοι θα θυμώσουν ή πιθανώς θα γυρίσουν την κατάσταση υπέρ τους, κατηγορώντας εμάς για το πρόβλημα. Ή ακόμα κι αν κάνουμε γνωστό στους άλλους ότι η συμπεριφορά τους μας ενοχλεί, νομίζουμε πως εκείνοι θα αδιαφορήσουν.
Γιατί διαλέγουμε να μιλήσουμε; Με το να εκφράζουμε τον θυμό μας, τη λύπη μας, τη δυσαρέσκεια ή την απογοήτευσή μας στον άλλον, προσπαθούμε να τον αλλάξουμε, να τον κάνουμε να σταματήσει αυτήν τη συμπεριφορά και να τον κάνουμε να ενδιαφερθεί για την επίδραση που αυτή έχει; Ή απλά εκτελούμε μια ανάγκη μας; Με άλλα λόγια: μιλάμε επειδή απλά είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να φροντίσουμε τον εαυτό μας, ανεξάρτητα από την αντίδραση του άλλου ατόμου;
Το να κατανοήσετε τη συγκεκριμένη πρόθεσή σας, να μιλήσετε και να εκφράσετε αυτό που νιώθετε, είναι ένα ζωτικής σημασίας βήμα στο να μάθετε να αποφεύγετε το αίσθημα απόρριψης που μπορεί να νιώθετε συχνά κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τους άλλους. Αν συνειδητοποιήσετε ότι μιλάτε για τον θυμό σας (ή κάποιο άλλο συναίσθημα) σε μια προσπάθεια ελέγχου του άλλου, πιθανόν να καταλήξετε να αισθάνεστε ακόμη μεγαλύτερη απόρριψη. Το άλλο άτομο όχι μόνο δεν θα είναι σε θέση να εκπληρώσει την επιθυμία σας να αλλάξει άμεσα, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα προσπαθήσει να αμυνθεί και η μεταξύ σας σύγκρουση μπορεί να κλιμακωθεί.
Αν όμως μιλάτε για να φροντίσετε τον εαυτό μας, θα νιώσετε παρηγοριά και αγάπη για εσάς τους ίδιους, ανεξάρτητα από το πώς θα αντιδράσει το άλλο άτομο. Δεν θα νιώσετε μοναξιά, γιατί θα έχετε φερθεί ευγενικά και γενναιόδωρα προς τον εαυτό σας. Όταν το άλλο άτομο σάς αντιμετωπίζει με εχθρότητα, επίπληξη ή ασέβεια και είστε αρκετά σίγουροι ότι δεν θα είναι «ανοιχτό» για να μιλήσει μαζί σας για το θέμα που σας απασχολεί, η απάντηση με τη μεγαλύτερη φροντίδα και αγάπη είναι απλά να δηλώσετε ότι δεν είστε διαθέσιμοι να σας αντιμετωπίζουν με αγένεια. Φεύγοντας από μια αλληλεπίδραση χωρίς θυμό, εξασφαλίζουμε ότι ο εσωτερικός ευάλωτος εαυτός μας μένει εκτός εμβέλειας της σκληρής συμπεριφοράς του άλλου, ακριβώς όπως θα απομακρύναμε ένα παιδί από μια αντίστοιχη αγενή συμπεριφορά.
Θεοδώρα Αναστασίου
Ψυχολόγος
