Ο χρηματιστής που έγινε ψυχολόγος. Μεγάλωσε στη Δράμα. Σπούδασε Μαθηματικά στη Θεσσαλονίκη και απέκτησε μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο πάνω στα χρηματοοικονομικά μαθηματικά στο Λονδίνο. Εργάστηκε για μια δεκαετία σε επενδυτικές τράπεζες στο Λονδίνο.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε στον χρηματιστηριακό τομέα και δίδαξε επί σειρά ετών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2016 αλλάξαν όλα, καθώς αποφοίτησε από τη σχολή ψυχολογίας του University of East London, όπου ειδικεύτηκε στον τομέα της Θετικής Ψυχολογίας. Αυτή τη στιγμή είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας με Συνθετική προσέγγιση.
Ταυτόχρονα, πραγματοποιεί διαλέξεις πάνω σε θέματα ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης, σε συνεργασία με το Κοινωνικό Πανεπιστήμιο Ενεργών Πολιτών, αλλά και ως προσκεκλημένος δημόσιων και ιδιωτικών φορέων και οργανισμών.
Είναι ο συγγραφέας των best-sellers Ψυχο-λογικές Σχέσεις και Ψυχο-λογικά Μυστικά (που μακάρι να γνώριζα νωρίτερα), διοργανώνει σεμινάρια σε θέματα σχέσεων, αυτογνωσίας, άγχους και θετικής ψυχολογίας, ενώ διατηρεί το δικό του blog (www.dimitrisflamouris.com ). Παράλληλα, ασχολείται ερασιτεχνικά με το κρασί, έχοντας αποκτήσει διεθνείς οινικές πιστοποιήσεις και ενίοτε το συνδυάζει με τον χώρο της ψυχολογίας σε ομιλίες του σε οινοποιεία.
Ένας τεχνοκράτης με σημαντικές σπουδές και επαγγελματική διαδρομή αλλάζει… πορεία και ασχολείται με την ψυχολογία. Τι σας ώθησε σ’ αυτό το νέο μονοπάτι;
Ό,τι ωθεί κάθε άνθρωπο να κάνει μια αλλαγή στη ζωή του. Δηλαδή, ο πόνος. Ήμουν σε μια δύσκολη φάση και ξεκίνησα θεραπεία. Έτσι ξαφνικά ο τεχνοκράτης μέσα μου ανακάλυψε τον κόσμο των συναισθημάτων. Έπρεπε να μάθω τα πάντα γι αυτά, γιατί το μαθηματικό μου κομμάτι πρέπει πάντα να κατανοεί πώς λειτουργεί κάτι και ποιοι είναι οι κανόνες που το διέπουν. Έτσι άρχισα να διαβάζω τα πάντα γύρω από την ψυχολογία και έφτασα να τη σπουδάσω και να την κάνω επάγγελμα.
Πού θεωρείτε ότι είναι το… «ζουμί της ζωής»;
Αυτή είναι ίσως η ευκολότερη ερώτηση για να απαντηθεί. Το ζουμί της ζωής βρίσκεται στη Σύνδεση. Η μεγαλύτερη έρευνα της Θετικής Ψυχολογίας δείχνει πως ο σημαντικότερος παράγοντας ευτυχίας είναι οι καλές ανθρώπινες σχέσεις. Είμαστε φτιαγμένοι για να συνδεόμαστε και να είμαστε με άλλους ανθρώπους. Η σύνδεση είναι και ο σημαντικότερος παράγοντας υγείας όταν μεγαλώνουμε. Όλοι μας ψάχνουμε την σύνδεση, αλλά δυστυχώς σχεδόν όλοι την κυνηγάμε με λάθος τρόπο. Μέσα από την αναγνώριση. Να είμαστε σπουδαίοι. Ενώ το μόνο που θέλουμε είναι να μας κάνουνε παρέα. Εδώ φταίει η κοινωνία.
Είναι εύκολο να ξεπεράσει κανείς το υπαρξιακό άγχος που του δημιουργεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής;
Αυτή είναι πιο δύσκολη ερώτηση. Δεν είναι εύκολο, γιατί δεν γνωρίζουμε από που προέρχεται το υπαρξιακό άγχος. Ζούμε σε μια κοινωνία που παράγει υπαρξιακά αγχωμένους ανθρώπους. Παλιότερα η θρησκεία έπαιρνε μεγάλο ποσοστό αυτού του άγχους, αλλά τώρα είμαστε πολύ πιο μόνοι για να το αντιμετωπίσουμε. Το θέμα είναι σαφώς πολυεπίπεδο και δεν μπορεί να αναλυθεί εδώ. Θεωρώ πως στις μέρες μας σημαντικό ρόλο παίζει η δυτική κουλτούρα, που μας ωθεί να εκπληρώσουμε το δυναμικό μας και να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Ακούγεται υπέροχο. Αλλά… Το δυναμικό μας είναι άπειρο, οπότε εξ ορισμού δεν μπορεί να εκπληρωθεί, οπότε πάντα υπολειπόμαστε, όπως είπα στην ομιλία μου στο TEDx. Και… Πολλοί από εμάς δεν έχουμε όνειρα, γιατί δεν ξέρουμε τι θέλουμε, οπότε νιώθουμε ανεπαρκείς και ότι κάτι πάει στραβά με εμάς. Τίποτα δεν πάει στραβά. Ο Abraham Maslow είχε πει πως «Το να ξέρεις τι θέλεις δεν είναι φυσιολογικό, είναι ένα δύσκολο και σπάνιο ψυχολογικό επίτευγμα». Οι ουτοπικές προσδοκίες της κοινωνίας μας, παράγουν υπαρξιακά αγχωμένους ανθρώπους.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που σας λέει δεν ξέρω τι έχω και δεν έχω διάθεση για τίποτα…
Πρώτα θα του έλεγα πως δεν είναι ο μόνος. Δεν είναι προβληματικός. Κάτι του έτυχε και είναι τώρα έτσι. Δε φταίει αυτός. Είναι σημαντικό να δείξει συμπόνοια στον εαυτό του. Και μετά θα ψάχναμε να κατανοήσουμε τι έχει, ώστε να είναι και ευκολότερο να τη δείξει.
Ποιο είναι το «μυστικό»… της χαράς;
Οι καλές ανθρώπινες σχέσεις. Το να νιώθουμε πως έχουμε ένα υποστηρικτικό δίκτυο ανθρώπων γύρω μας. Πως δεν είμαστε μόνοι. Και τα άλλα θα έρθουν από εκεί.
Τι θαυμάζετε περισσότερο στους ανθρώπους;
Την κρυφή τους δύναμη. Την ικανότητά τους να προσαρμόζονται στις καταστάσεις. Την ικανότητά τους να βοηθάνε και να συμπαραστέκονται και να στηρίζουν ο ένας τον άλλον στα δύσκολα.
Τι φοβάστε περισσότερο;
Το ότι δεν το γνωρίζουν ότι τα έχουν όλα αυτά. Το ξεχνάνε και είναι φυσιολογικό αυτό. Έτσι ταλαιπωρούνται και ταλαιπωρούν και τους γύρω τους. Οι άνθρωποι δεν είμαστε ούτε καλοί, ούτε κακοί. Όλα τα έχουμε μέσα μας. Είμαστε όμως πολύ υποβόλιμοι. Αυτό το φοβάμαι πολύ. Διότι δυστυχώς λείπει πάρα πολύ η ικανότητα κριτικής σκέψης ανάμεσα στους ανθρώπους και έτσι ακούνε τις φωνές που φωνάζουν πιο δυνατά και λένε ωραία λόγια. Φωνές που πουλάνε ελπίδα και η ελπίδα πουλάει. Αυτές οι φωνές υπόσχονται έναν «καλό» και «όμορφο», «μοναδικό» εαυτό και όταν συγκρίνουμε αυτόν τον υπέροχο εαυτό με αυτό που βλέπουμε στον καθρέπτη, πάντα υπολειπόμαστε στη σύγκριση και θεωρούμε ότι εμείς έχουμε πρόβλημα. Αν σκεφτόμασταν με κριτική σκέψη θα συνειδητοποιούσαμε πως δεν υπολειπόμαστε επειδή εμείς έχουμε πρόβλημα, αλλά επειδή συγκρινόμαστε με κάτι ουτοπικό και μη-ανθρώπινο. Δηλαδή, απάνθρωπο. Δεν έχουμε πρόβλημα. Στραβός είναι ο γιαλός. Δεν αρμενίζουμε στραβά. Είμαστε άνθρωποι μόνο. We are only human. Ας δείξουμε κατανόηση στον εαυτό μας. Το θέμα αυτό να αναλύω εκτενώς στο τελευταίο μου βιβλίο.
Καλοσύνη για εσάς είναι…
Καλοσύνη για μένα είναι η διάθεση για κατανόηση της ανάγκης του άλλου. Το κίνητρό μου να είναι πώς θα είσαι και εσύ καλά, σύμφωνα με δικά σου κριτήρια, όσο γίνεται. Όχι μόνο με τα δικά μου κριτήρια. Να γίνει και η δική σου ανάγκη σημαντική. Εξάλλου οι ανάγκες μας δεν είναι τόσο διαφορετικές. Μπορεί όλοι να μας λένε ότι είμαστε ξεχωριστοί και μοναδικοί, αλλά η πραγματικότητα είναι πως είμαστε πολύ περισσότερο ίδιοι από ό,τι είμαστε διαφορετικοί. Ας εστιάσουμε στα κοινά μας χαρακτηριστικά, ενάντια σε όλα όσα οι δυνατές φωνές μας προτείνουν να κάνουμε, όχι στη «μοναδικότητά» μας. Είναι πάρα πολλά όσα μας συνδέουν. Και τότε θα γίνουμε πολύ πιο καλοσυνάτοι αλλά και ευτυχισμένοι.
