Κορωνοϊός και «συναισθηματικό» φαγητό

Καθώς όλος ο πλανήτης προσπαθεί να περιορίσει την πανδημία του νέου κορωνοϊού, 

πολλοί από εμάς αισθανόμαστε ολοένα και περισσότερο άγχος. Καθώς η καραντίνα συνεχίζεται και ισχύει, το μέτρο της απαγόρευσης εξόδου, με αρκετούς να εργάζονται από το σπίτι και οι υπόλοιποι απλώς να είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν μέσα, οι περισσότεροι περνάμε μεγάλο μέρος της ημέρας μπροστά στο ψυγείο ή στα ντουλάπια μας, αναζητώντας «παρηγοριά». Οι επιλογές είναι κυρίως ανθυγιεινές και παχυντικές.

Όταν δημιουργούνται αγχωτικές συνθήκες τέτοιου μεγέθους, συχνά εμφανίζονται σημαντικές αλλαγές στη διατροφική συμπεριφορά των ατόμων, όπως επισημαίνει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Διαιτολόγων-Διατροφολόγων.

Χαρακτηριστικότερη όλων είναι το λεγόμενο «συναισθηματικό» φαγητό, όπου αυξάνεται η κατανάλωση τροφής, σε μια συνειδητή ή ασυνείδητη προσπάθεια να κατασταλούν ή να μετριαστούν τα αρνητικά συναισθήματα.

Όταν τα αρνητικά νέα συνδυάζονται και με έναν ιστορικά πρωτοφανή περιορισμό στο σπίτι, το «συναισθηματικό» φαγητό και η «συναισθηματική» πείνα βρίσκουν περισσότερο πρόσφορο έδαφος στις συνθήκες απομόνωσης.

Αν και τέτοιες συμπεριφορές πιστεύεται συχνά ότι μπορούν να απαλύνουν το στρες ή να μας αποσπάσουν από τη σκληρή πραγματικότητα εν μέσω στρες, υπάρχει σοβαρός αρνητικός αντίκτυπος.

Η λεγόμενη «συναισθηματική διατροφή» συνηθίζεται όταν το φαγητό υποκαθιστά και αντιμετωπίζει τα αρνητικά συναισθήματα, όπως η απομόνωση, ο θυμός, η βαρεμάρα ή το στρες. Συχνά, η διατροφή που γίνεται για παρηγοριά ή βασίζεται σε συναισθηματικούς παράγοντες αγνοεί την αίσθηση της πείνας που προκαλείται από άδειο στομάχι.

Ακόμη, η έλλειψη εξόδου οδηγεί στην ελλιπή έκθεση στο φως της ημέρας που σημαίνει και έλλειψη βιταμίνης D. Αυτό σχετίζεται με το στρες και έτσι αναπτύσσεται η τάση να φάμε κάτι γλυκό, ώστε να ανέβει η διάθεσή μας και το χαμηλό μας ζάχαρο.

Το «συναισθηματικό» φαγητό μπορεί, επίσης, να οδηγήσει σε αίσθημα ενοχής, σε βιολογική δυσφορία και σε αύξηση του σωματικού βάρους ενώ, δυστυχώς, οι αρχικοί στρεσογόνοι παράγοντες παραμένουν, ανεξάρτητα από τη διατροφική συμπεριφορά.

Συνεπώς, μέχρι να αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια τα πραγματικά συναισθήματα που πυροδοτούν την υπερκατανάλωση τροφής, η «συναισθηματική» πείνα θα παραμένει ανεξέλεγκτη, πράγμα που συχνά οδηγεί σε μακροπρόθεσμη βλάβη στη σωματική και συναισθηματική υγεία. Έτσι, λοιπόν, ενώ «Μένουμε Σπίτι», οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και να διαχωρίζουμε την πραγματική από τη «συναισθηματική» ανάγκη κατανάλωσης τροφής.

Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να σταματήσουμε το τσιμπολόγημα λόγω κακής ψυχολογικής κατάστασης στη διάρκεια της καραντίνας:

 -Γράφοντας κάθε μέρα ένα ημερολόγιο διατροφής, όπως τι έφαγες, πόσο έφαγες και τι αισθάνεσαι όταν τρως, θα σας βοηθήσει να εντοπίσετε τη ρίζα του «κακού’, δηλαδή τι ενεργοποιεί την ανάγκη σας για τσιμπολόγημα. Για κάποιους είναι το αίσθημα της βαρεμάρας, ενώ για άλλους είναι το άγχος, η θλίψη, το στρες, η στεναχώρια.

-Μόλις εντοπίσετε την αιτία που σας οδηγεί στο να τρώτε συνέχεια, μπορείτε να βρείτε απλές δραστηριότητες στο σπίτι τις οποίες θα κάνετε χωρίς να χρειάζεται να φάτε.

-Ακόμη, αποτελεσματικό είναι ό,τι κρατά τον εγκέφαλό σας απασχολημένο: σταυρόλεξα, σουντόκου, εφαρμογές που απασχολούν το μυαλό, σκάκι ή σκραμπλ, αλλά και επιτραπέζια παιχνίδια.

-Μπορείτε να βγείτε να περπατήσετε, να διαλογιστείτε ή να κάνετε ένα μπάνιο, που θα σας αποσπάσει από την κλεισούρα.

-Η άσκηση έχει αγχολυτική ιδιότητα, αυξάνει τη διάθεση και σας βοηθάει να απομακρύνεστε από το «συναισθηματικό» φαγητό. Μπορείτε να εντάξετε καθημερινά περπάτημα για τουλάχιστον 20 λεπτά ή να βγάλετε το κατοικίδιό σας βόλτα.

-Επίσης, θα μπορούσατε καθημερινά να ασχολείστε με μια δουλειά του σπιτιού που σίγουρα απαιτεί χρόνο. Οργανώστε τις ντουλάπες, ασχοληθείτε με τα λουλούδια ή τον κήπο σας κ.ά.

-Παράλληλα, αποφεύγετε να έχετε στα ντουλάπια ή στα ψυγεία λιπαρά και ανθυγιεινά σνακ. Αγοράστε ολικής άλεσης προϊόντα ή με χαμηλά λιπαρά που είναι πιο υγιεινά και διαιτητικά.

-Είναι σημαντικό να μην αισθανόμαστε ένοχοι όταν ξεσπάμε στο φαγητό. Έτσι αποφεύγουμε την κακή σχέση με το φαγητό, που δημιουργεί έναν αέναο κύκλο.

-Τέλος, να θυμάστε ότι η πραγματική-βιολογική αίσθηση της πείνας εμφανίζεται σταδιακά, ενώ η «συναισθηματική» πείνα ξαφνικά. Χαρακτηριστικό της συναισθηματικής κατανάλωσης είναι το ότι, μετά, το άτομο νιώθει τύψεις. Αντίθετα, όταν τρώμε γιατί πραγματικά πεινάμε, νιώθουμε ικανοποίηση.

Μαρία Βόλλη
Δημοσιογράφος/Founder www.yeskid.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *