Πλησιάζουν Χριστούγεννα και η μοναξιά φέτος έχει χτυπήσει την πόρτα
σε πολύ περισσότερους ανθρώπους κάθε ηλικίας από κάθε άλλη χρονιά. Ηλικιωμένοι στα γηροκομεία, ασθενείς στα νοσοκομεία, άνθρωποι υπό περιορισμό. Αλήθεια, τι σημαίνει μοναξιά; Πολλοί παλιά τη “θέλαμε” για λίγες ώρες για να σκεφτούμε και να κάνουμε τα σχέδιά μας. Μετά επιστρέφαμε στην οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους.
Σήμερα με τις άσχημες συνθήκες της πανδημίας υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν άλλο τη μοναξιά σε ένα θάλαμο ενός νοσοκομείου, τη μοναξιά του ηλικιωμένου που κάθε φορά που ακούει βήματα χαίρεται μήπως είναι κάποιος συγγενής του. Υπάρχει όμως και εκείνη η “αναγκαστική” μοναξιά που περνάνε ηλικιωμένοι άνθρωποι που μπήκαν σε περιορισμό λόγω της πανδημίας, άνθρωποι που άλλαξε τόσο βίαια η καθημερινότητά τους. Αυτά τα Χριστούγεννα είναι διαφορετικά, η μοναξιά όμως είναι η ίδια! Ας στηρίξουμε όσο μπορούμε αυτούς τους ανθρώπους…
Ας τους κάνουμε δώρο τη “φυσική ή την ψηφιακή” παρουσία μας, τη στήριξή μας… Τα Χριστούγεννα είναι μέρες χαράς και αγάπης. Είναι μέρες για να θυμηθείτε να πείτε «Σ’ αγαπώ» στους δικούς σας αγαπημένους.
Οι πιο ευάλωτοι «αγαπημένοι» αυτήν την εποχή είναι σίγουρα οι γονείς σας, αυτοί που σήμερα είναι παππούδες και γιαγιάδες, που το πιο πιθανό είναι να περάσουν μόνοι τους τις γιορτινές αυτές μέρες, που θα περιμένουν να τους θυμηθεί κάποιος και να χτυπήσει έστω το τηλέφωνο, για να ρωτήσουν τα παιδιά, τα εγγόνια και τα ανίψια τι κάνουν.
Πολλές έρευνες έχουν δείξει πως για τους μισούς ανθρώπους ηλικίας άνω των 65 ετών κύρια συντροφιά είναι η τηλεόραση, καθώς πολλοί έχουν χάσει κάθε επαφή με φίλους και συγγενείς.
Η μοναξιά είναι, αν όχι το χειρότερο, ένα από τα χειρότερα συναισθήματα που βιώνει ένας άνθρωπος και ειδικά όταν είναι στην τρίτη ηλικία. Δεν είναι τα δώρα ή τα γλυκά που περιμένουν οι άνθρωποί μας, αλλά η ελπίδα ότι κάποιος θα πάει να τους δει.
Στατιστικές έρευνες δείχνουν ότι οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ειδικά τα Χριστούγεννα πιο μόνοι από τις άλλες ημέρες και ότι το 80% των μεγάλων ανθρώπων περνούν αυτήν την ημέρα καρφωμένοι στην τηλεόραση, προσπαθώντας να διασκεδάσουν με τη χαρά των άλλων.
Είναι που έχουν χάσει τον σύντροφό τους ή άλλα αγαπημένα πρόσωπα, είναι που δεν μπορούν να βγουν έξω από το σπίτι εξαιτίας της πανδημίας ή προβλημάτων κινητικότητας που αντιμετωπίζουν, είναι που αισθάνονται ότι δεν μπορούν να προσφέρουν πλέον και άρα δεν είναι χρήσιμοι και προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι είναι και αυτή η μέρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς μια ημέρα σαν τις άλλες. Και σε λίγο μαζί με τη μοναξιά έρχεται και η κατάθλιψη, μία από τις πιο ύπουλες ασθένειες της εποχής μας.
Ας τους αφιερώσουμε, λοιπόν, λίγο από τον χρόνο μας. Ας πάμε μαζί τους μια βόλτα, ας φάμε όλοι μαζί, ας κουβεντιάσουμε, ας τους αφήσουμε να μιλήσουν για εκείνες τις παλιές εποχές, κι ας έχουν επαναλάβει τις ίδιες ιστορίες τόσες φορές και ας βυθιστούμε κι εμείς στις αναμνήσεις αυτών των παλιών καλών ημερών, κοιτάζοντας τα άλμπουμ με τις οικογενειακές φωτογραφίες του «κάποτε»… Το σπίτι του παππού και της γιαγιάς είναι το καλύτερο μέρος για να χαλαρώσετε.
Η ζωή στην απομόνωση και στη μοναξιά αποτελεί σκληρή πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους μεγάλης ηλικίας. Είναι πραγματικά πολύ σκληρό να περνά η θεωρούμενη ως «πιο χαρούμενη εποχή του χρόνου» και να μην έχει να μιλήσει κάποιος ούτε σε έναν άνθρωπο.
Τώρα, στις γιορτές των Χριστουγέννων, λοιπόν, μην ξεχάσετε εκείνους που είναι πιο ευάλωτοι από όλους μας. Κάντε το τώρα, που μπορείτε, που είναι ακόμα κοντά σας, γιατί δεν θα είναι το ίδιο με το να τους βλέπετε σε κάποια φωτογραφία… Εκείνοι, άλλωστε, ήταν πάντα δίπλα σας όταν τους είχατε ανάγκη.
