Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και ζει. Σπούδασε Εσωτερική Διακόσμηση στη σχολή Βακαλό και συνέχισε τις σπουδές στη Ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών στα εργαστήρια του Χρόνη Μπότσογλου και του Τάσου Χριστάκη. Παρακολούθησε επίσης γλυπτική στο εργαστήριο του Νίκου Τρανού και multimedia στο εργαστήριο του Μάνθου Σαντοριναίου.
Η δουλειά της περιλαμβάνει ζωγραφική, Video Art, εγκαταστάσεις και γλυπτική. Έχει παρουσιάσει τα έργα της σε ατομικές, ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης ,ασχολείται με τις εφαρμοσμένες τέχνες (design) και με τον σχεδιασμό επίπλων και υφασμάτων.
Ζωγραφική, video art, installations, φωτογραφία. Μιλήστε μας για την καλλιτεχνική σας διαδρομή.
Πιστεύω πως πάνω από όλα είμαι ένας αφηγητής που χρησιμοποιεί εικόνες για να μεταφέρει την ιστορία του. Τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιώ κάθε φορά υπηρετούν το συγκεκριμένο αφήγημα. Ο καλλιτέχνης, οποιαδήποτε μορφή τέχνης και αν χρησιμοποιεί, εκφράζει την προσωπική του οπτική, αναπλάθοντας ένα γεγονός, ένα συναίσθημα, μια αίσθηση μέσα από μια γλώσσα διαφορετική από αυτήν του θεατή. Η ιστορία είναι δυνατότερη από το μέσο, και για εμένα όλα τα τεχνικά μέσα, είτε παραδοσιακά είτε σύγχρονα, έχουν την ίδια αξία. Την πρώτη φορά που ένοιωσα την ανάγκη να αφηγηθώ μια ιστορία μέσω κινούμενης εικόνας αφιέρωσα 3 χρόνια στην εκπαίδευσή μου σε αυτό το μέσο και στη δημιουργία του τελικού έργου, που η χρονική διάρκειά του ήταν 6 λεπτά. Όλη αυτή η διαδρομή άνοιξε καινούργιους δρόμους στη δουλειά μου. Τo τελευταίο διάστημα ασχολήθηκα ξανά με τη γλυπτική και η επαφή μου με τον πηλό δημιούργησε καινούργιες ανάγκες έκφρασης. Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι η επιλογή διαφορετικών μέσων ή η χρήση ενός μόνο μέσου από έναν καλλιτέχνη έχει να κάνει με την απόλυτα προσωπική του διαδικασία δημιουργίας.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Από το γεγονός ότι είμαι από τη φύση μου παρατηρητής. Συνειδητοποιώ τώρα ότι ήμουν από πάντα παρατηρητής, ακόμα και ως παιδί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να συλλέγω πάρα πολλές «πληροφορίες», που κάποια στιγμή «αναγκάζομαι» να τις μοιραστώ για να δημιουργήσω χώρο για τις καινούργιες.
Ποια είναι στιγμή που ο δημιουργός φτάνει να εμπιστευθεί απόλυτα το χέρι του;
Δεν πιστεύω πως η πράξη της δημιουργίας σχετίζεται με τη λέξη εμπιστοσύνη. Το αντίθετο μάλιστα, νομίζω ότι στηρίζεται στον πειραματισμό, στην εξερεύνηση, στην προσπάθεια επίλυσης «προβλημάτων», στην αμφισβήτηση, ακόμα και στην αποτυχία. Εάν αναφερόμαστε στο λεγόμενο «métier», δηλαδή τις δεξιότητες ενός καλλιτέχνη, αυτό διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Εξαρτάται από τις δυνατότητες του καθένα, αλλά σίγουρα προϋποθέτει παρά πολλές ώρες δουλειάς, αυτοπειθαρχία και πάθος. Έτσι και αλλιώς «η κίνηση του χεριού» τη στιγμή που δημιουργείς σχετίζεται λίγο έως καθόλου με τη συνειδητότητα.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδιά σας;
Δεν γνωρίζω ποτέ τι θα κάνω μετά την ολοκλήρωση μιας ενότητας δουλειάς. Υπάρχει μια περίοδος ασάφειας και τακτοποίησης σκέψεων και πραγμάτων. Πρακτικά συνήθως τακτοποιώ το εργαστήριο που μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη και αυτό με βοηθά να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου. Και βέβαια υπάρχει μια περίοδος πειραματισμού. Αλλά το πιο σημαντικό στάδιο για εμένα, είναι η περίοδος του «dolce far niente», της απόλαυσης του να μην κάνεις τίποτα. Δίνοντας χρόνο και χώρο στα γεγονότα και τα συναισθήματα να πάρουν την πραγματική τους διάσταση, η κατανόηση και η αξιολόγησή τους συνειδητά -ή συνήθως σχεδόν υποσυνείδητα- αναδεικνύει τη σημασία τους. Ζώντας σε μια κοινωνία που η ταχύτητα, η ποσότητα και η φασαρία θεωρούνται αρετές, νομίζω ότι από τα πιο πολύτιμα αγαθά είναι ο χρόνος, ο χώρος και η ησυχία. Αυτή την περίοδο έχω ολοκληρώσει μια ενότητα έργων, αλλά λόγω της πανδημίας η έκθεση έχει αναβληθεί. Και αυτό κάνει το επόμενο βήμα λίγο πιο δύσκολο. Νοιώθω ότι είναι μια καλή περίοδος για πειραματισμούς.
Πιστεύω πως κλείνει τον κύκλο του ένα έργο η ένα σύνολο έργων, όταν εκτίθενται, με έναν τρόπο ακολουθεί την πορεία ενός όντος (σύλληψη, γέννα, μεγάλωμα και ενηλικίωση).
Ποιο είναι το motto σας;
Έχω σταματήσει να έχω motto εδώ και πολύ καιρό, η ίδια η ζωή σε αναγκάζει να στέκεσαι σχεδόν κάθε μέρα απέναντι σε μια διαφορετική πραγματικότητα, που ο μόνος τρόπος αντιμετώπισής της είναι η ευελιξία της ενήλικης προσαρμοστικότητας μέσα στα πλαίσια της ηθικής του καθενός.
Τι είναι χαρούμενη ζωή για εσάς;
Το να νιώσω έστω για μισή ώρα την ανεμελιά που είχα ως παιδί, το να κάνω πράγματα που είναι σημαντικά για εμένα, να μπορώ να δουλεύω, να βλέπω τους φίλους μου, να μοιράζομαι ωραίες στιγμές με αυτούς που αγαπώ, να παίρνω και να κάνω δώρα χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
Τι θαυμάζετε περισσότερο στους ανθρώπους;
Τον συνδυασμό ενσυναίσθησης, καλοσύνης και ευφυούς μυαλού.
Η τέχνη θεραπεύει;
Η τέχνη μπορεί να κάνει πολλά ή τίποτα. Το θέμα είναι πόσο ανοιχτός είναι ένας άνθρωπος σε ό,τι δεν γνωρίζει ή δεν αναγνωρίζει εύκολα, σε ό,τι δεν έχει συνηθίσει, σε ό,τι έχει «εκπαιδευτεί» να μην δέχεται. Η τέχνη είναι σαν τον έρωτα: εάν δεν αφεθείς, δεν θα μπορέσεις να τον βιώσεις. Το σημαντικό είναι τι χρειάζεται όχι μόνο ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, αλλά μια ολόκληρη κοινωνία για να είναι ανοιχτή σε ό,τι μπορεί να προσφέρει η τέχνη, όλες οι μορφές της τέχνης. Η απάντηση μοιάζει λίγο με την ερώτηση (τι υπήρξε πρώτα το αυγό ή η κότα). Διότι η τέχνη είναι παιδεία και εν δυνάμει μπορεί να γίνει θεραπεία, ανατροπή, συγκίνηση, κατανόηση, ευδαιμονία, αφύπνιση, επαγρύπνηση… Αλλά πρέπει να είμαστε «εκπαιδευμένοι» για να της επιτρέψουμε να μας αγγίξει.
Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο;
Δεν ξέρω τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Οι ανάγκες μας και τα «θέλω» μας είναι τόσο διαφορετικά και αυτή η διαφορετικότητα είναι που κάνει τη ζωή έτσι κι αλλιώς τόσο ωραία. Η επαφή μου με την ευτυχία είναι συνήθως στιγμιαία και δεν μπορώ αλλά ούτε θέλω να την εκλογικεύσω. Ίσως, εάν το άθροισμα αυτών των στιγμών είναι αρκετά υψηλό, ώστε να μπορεί να συγκριθεί με αυτό των δύσκολων ή αδιάφορων στιγμών, τότε να μπορούσα να πω ότι είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
Τι φοβάστε περισσότερο;
Τη βλακεία, την ημιμάθεια, την αλαζονεία των ανθρώπων, και την απατηλή άποψή τους ότι μπορούν να είναι δικαιωματικά ιδιοκτήτες των πάντων. Εάν κάτι μας δείχνει αυτό που συμβαίνει τώρα, αλλά και τις τελευταίες δεκαετίες, είναι ότι είμαστε φιλοξενούμενοι και όχι ιδιοκτήτες της Γης.
Έχεις μια γεμάτη ζωή όταν…
έχεις βιώσει χαρά, ευτυχία, απώλεια, θυμό, ικανοποίηση, πάθος, απογοήτευση, φόβο, θάρρος, ζήλια, θαυμασμό, αποτυχία, επιτυχία, έκπληξη… Έχεις βιώσει ό,τι συνεπάγεται το γεγονός πως ζεις και έχεις καταφέρει να βρεις τη θέση σου μέσα στο περιβάλλον που ζεις, έχεις καταφέρει να βρεις τους προσωπικούς σου μηχανισμούς επιβίωσης, έχεις διαμορφώσει τον κώδικα ηθικής με τον οποίο θέλεις να ζεις και η καθημερινότητά σου βασίζεται ως επί το πλείστον σε όλα αυτά. Όταν ζεις μια ζωή όχι βάσει των αδυναμιών σου, αλλά βάσει των ανεξερεύνητων δυνατοτήτων σου.
Πόση σημασία έχουν τα υλικά αγαθά για μια ευτυχισμένη ζωή;
Εξαιρώντας τα βασικά υλικά αγαθά που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζει μια αξιοπρεπή και υγιή ζωή, όλα τα υπόλοιπα έχουν τόση σημασία, όση αποφασίσει ο καθένας ότι έχουν για αυτόν και μόνο για αυτόν.
Καλοσύνη για εσάς είναι…
Ο χρόνος που καταναλώνει κάποιος για να καταλάβει κάποιον άλλον και να προσπαθήσει να τον αποδεχτεί.
