Οι αδελφοί Γκριμ γεννήθηκαν σ’ ένα μικρό χωριό της Γερμανίας, ο Γιάκομπ (Jacob Ludwig Carl Grimm) στις 4 Ιανουαρίου του 1785 και ο Βίλχεμ (Wilhelm Carl Grimm) στις 24 Φεβρουαρίου του 1786.
Και οι δύο σπούδασαν νομικά, όπως και ο πατέρας τους, ενώ από μικρή ηλικία έδειξαν τεράστιο ενδιαφέρον για τις γερμανικές λαϊκές αφηγήσεις και παραδόσεις. Συνέλεγαν παραδοσιακές ιστορίες, προσπαθώντας να αποτυπώσουν στο χαρτί όσο πιο πιστά μπορούσαν την τεχνική και τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι αφηγητές. Ο ο Βίλχελμ Καρλ Γκριμ έδωσε λογοτεχνική μορφή και τα προσάρμοσε για παιδιά. Άρχισαν να συλλέγουν παραμύθια γύρω στο 1807, μια περίοδο που υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για παρόμοια έργα, καθώς μεταξύ του 1805 και του 1809 οι Λούντβιχ Άχιμ φον Άρνιμ και Κλέμενς Μπρεντάνο είχαν κυκλοφορήσει μία συλλογή με παραδοσιακά ποιήματα (“Des Knaben Wunderhorn”), ενώ περίπου έναν αιώνα πριν ο Γάλλος Σαρλ Περώ είχε εκδώσει και αυτός μια συλλογή με παραμύθια (“Contes de ma mere l’ oye”, 1697).
Τον πρώτο τόμο παραμυθιών τον εξέδωσαν στις 20 Δεκεμβρίου 1812 εν μέσω αντιδράσεων, επειδή ορισμένα από αυτά θεωρήθηκαν ακατάλληλα για παιδιά, με τον τίτλο “Kinder – und Hausmärchen” (“Παιδικά και Οικογενειακά Παραμύθια”) περιείχε 86 ιστορίες. Ακολούθησαν άλλες 70 ιστορίες σε ένα δεύτερο τόμο, που εκδόθηκε το 1814. Μέχρι το 1857 επτά εκδόσεις των παραμυθιών είχαν εκδοθεί και περιείχαν συνολικά 211 παραμύθια.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που αναγκάστηκαν να αλλάξουν πολλές από τις ιστορίες τα επόμενα χρόνια και όσο πιο δημοφιλείς γίνονταν, τόσο περισσότερο τις άλλαζαν και τις έκαναν «παιδικές». Για περισσότερα από σαράντα χρόνια και στις επόμενες έξι εκδόσεις τις ξαναέγραφαν, αφαιρούσαν κομμάτια, άλλαζαν το τέλος, έβγαζαν ό,τι ήταν αιματηρό και σκοτεινό ή προκαλούσε τα ήθη της εποχής και της εκκλησίας μετατρέποντας τα πανέμορφα ανατριχιαστικά παραμύθια σε εξευγενισμένα και «όπως αρμόζει σε παιδιά» με διδακτικό τέλος. Πολλές ιστορίες αναγκάστηκαν να τις πετάξουν εντελώς επειδή «δεν επιδέχονταν βελτίωσης», καταλήγοντας στις 100 που κυκλοφορούσαν όλα αυτά τα χρόνια μεταφρασμένες σε κάθε γλώσσα του κόσμου.
Τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ έχουν μεταφραστεί σε 160 γλώσσες και αγαπήθηκαν από τα παιδιά όλου του κόσμου. Ανάμεσά τους, Η Κοκκινοσκουφίτσα, Η Σταχτοπούτα, Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι, Η ωραία κοιμωμένη, Χάνσελ και Γκρέτελ, Ραπουντζέλ, Ο γενναίος ραφτάκος, Ο λύκος και τα εφτά κατσικάκια, Αδελφός και Αδελφή και άλλα.
Ο Γιάκομπ ως φιλόλογος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μεσαιωνική λογοτεχνία και γλωσσολογία. Συνέταξε τη Γερμανική Γραμματική, ενώ διατύπωσε και μία γενική αρχή, γνωστή ως Νόμος του Γκριμ, που περιγράφει τη σχέση μεταξύ των διαφόρων γλωσσών. Ο Βίλχελμ ασχολήθηκε περισσότερο με τη λογοτεχνική κριτική. Το 1829 τα δύο αδέλφια έγιναν βιβλιοθηκάριοι και καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Gottingen. Την ίδια χρονιά, ο Γιάκομπ εξέδωσε άλλο ένα σημαντικό πόνημά του, τις Γερμανικές Μυθολογίες, με όλες τις δοξασίες της προχριστιανικής Γερμανίας.
Το 1840 ο βασιλιάς Φρειδερίκος Ουίλιαμ IV της Πρωσίας τούς κάλεσε στο Βερολίνο, όπου έγιναν μέλη της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών. Ξεκίνησαν να εργάζονται για τη δημιουργία ενός τεράστιου ιστορικού λεξικού, το οποίο άφησαν ημιτελές, καθώς ο Βίλχεμ πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου του 1859 και ο Γιάκομπ στις 20 Σεπτεμβρίου του 1863. Το έργο τους ολοκληρώθηκε από μεταγενέστερους ερευνητές, πολλά χρόνια αργότερα.
Τα παραμύθια τους έχουν χρησιμοποιηθεί ως θέματα σε διάφορες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Το 1962 κυκλοφόρησε η ταινία “The Wonderful World of the Brothers Grimm” σε σκηνοθεσία Χένρι Λέβιν σχετικά με τους αδελφούς Γκριμ και τα παραμύθια τους και προτάθηκε σε διάφορες κατηγορίες στα Όσκαρ του 1963. Το 2005 βγήκε η ταινία “The Brothers Grimm” (με σκηνοθέτη τον Terry Gilliam), η οποία παρουσίαζε τους αδελφούς Γκριμ με διαφορετικό τρόπο από την πραγματικότητα, εμπνευσμένη από τα διάσημα παραμύθια τους.
