Όπου κι αν κοιτάξουμε γύρω μας, τα πάντα αλλάζουν. Για την ακρίβεια, άλλαζαν, αλλάζουν και θα συνεχίσουν να αλλάζουν μέχρι το τέλος του Χρόνου. Μιλάμε για τη ροή της ζωής, για τον χρόνο που κυλά μόνο μπροστά, για ποτάμια που δεν γυρίζουν πίσω.
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι άνθρωποι καλούνται να προσαρμοστούν σε νέα δεδομένα, να εμπιστευτούν νέες αλήθειες, να απαλλαγούν από συνήθειες που βλάπτουν εαυτούς και άλλους, με λίγα λόγια να αλλάξουν. Καθώς είναι δεδομένο ότι οτιδήποτε δεν ακολουθεί αυτήν τη ροή, το κύμα της αλλαγής, χάνεται και καταστρέφεται, οι άνθρωποι, αργά ή γρήγορα, καλούνται να πάρουν μια απόφαση: αλλαγή ή αφάνεια.
Πολλά έχουν γραφτεί για τη δυσκολία που έχουμε να κάνουμε αλλαγές, καθώς το παρόν, αυτό που έχουμε, όσο δύσκολο και να είναι, είναι οικείο. Ακόμη κι αν γνωρίζουμε ότι η αλλαγή που καλούμαστε να κάνουμε θα έχει θετικό αντίκτυπο στη ζωή μας, η δυσκολία είναι παρούσα.
Υπάρχει ακόμα ένας λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δυσκολεύονται μπροστά στις αλλαγές. Είναι ο φόβος που επικρατεί στις ψυχές τους τη στιγμή που καλούνται να αποχαιρετήσουν το παλιό και να επιλέξουν το καινούργιο. Το διάστημα αυτό, που το βήμα τους αιωρείται πάνω από το άγνωστο, στον δρόμο προς το καινούργιο, είναι τρομακτικό σε τέτοιο βαθμό που πολλοί επιλέγουν να μην το κάνουν. Είναι η στιγμή που οι αμφιβολίες τριβελίζουν το μυαλό και τα «μη» γίνονται ουρλιαχτά στο κεφάλι του. Καμία προτροπή, καμία φωνή λογικής δεν μπορεί να αποτρέψει το πισωγύρισμα.
Μόνο ένα βήμα πίστης θα του επιτρέψει τη μετάβαση αυτή. Μια πίστη η οποία έχει ρίζες στην απόγνωση, ως απόρροια μιας τωρινής κατάστασης, και στην ελπίδα ότι αυτό που θα συναντήσει, όταν τα πόδια του πατήσουν σταθερά στο έδαφος, δεν θα εμπεριέχει τον πόνο, την αγωνία και την απόγνωση της προηγούμενης κατάστασης.
Και τότε η αλλαγή θα έχει ξεκινήσει…
Δημήτρης Κουτζαμάνης
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας στην εταιρεία Menopause.gr
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας στην εταιρεία Μαθήματα Ζωής
