Βιβή Λάλη

Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία και Ψυχολογία και εργάστηκε επί σειρά ετών στον χώρο της διαφήμισης. Έλαβε πιστοποίηση στην Ψυχοθεραπεία, Ομαδική Ανάλυση και

Tραυματοθεραπεία μέσω EMDR και παρακολούθησε εκπαιδευτικό πρόγραμμα στη Θετική Ψυχολογία. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Ιατρική Σχολή Αθηνών «Επιστήμη του Στρες και Προαγωγή της Υγείας», εργάζεται ως ψυχοθεραπεύτρια ενηλίκων, ατομικά και ομαδικά, ενώ επί σειρά ετών ήταν συνεργάτης του Κέντρου Πόνου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Aρεταίειο, προσφέροντας εθελοντικά ψυχοθεραπεία σε ασθενείς με χρόνιο πόνο. Είναι μέλος του Συλλόγου Ψυχολόγων Ελλάδος (ΣΕΨ), της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Ψυχολόγων (EFPA), του Group Analytic Society International (GASI), της ΕΜDR HELLAS, του Ινστιτούτου Βιολογίας και Ιατρικής του Στρες (ΙΒΙΣ). 

Πότε κάποιος πρέπει να απευθυνθεί σε έναν ψυχολόγο;

Απευθυνόμαστε σε έναν ψυχολόγο όταν η καθημερινότητα μάς δυσκολεύει ή εμποδίζεται από σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές που δεν μπορούμε μόνοι μας να διαχειριστούμε. Αυτό μπορεί να το συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι ή οι γύρω μας. Ο ψυχολόγος δεν θα μας δώσει μαγικές, εύκολες και γρήγορες λύσεις, αν και κάποιες φορές είναι κι αυτό εφικτό, αλλά θα μας βοηθήσει να σταθούμε πάλι στα πόδια μας και να βρούμε τις ενδεδειγμένες για εμάς λύσεις, στις οποίες μόνοι μας δεν θα ’χαμε πρόσβαση. 

Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή όταν είμαστε βαθιά μέσα σε ένα πρόβλημα, χάνουμε συχνά την αντικειμενικότητα, αλλά και την ενέργειά μας. Στην πορεία της ζωής, αναδύονται τραύματα από μικρότερη ηλικία ή προκύπτουν κάποιες φορές μεγάλα γεγονότα, τα οποία κλονίζουν την ψυχική μας ανθεκτικότητα, μας κάνουν ευάλωτους και δυστυχείς και τότε χρειαζόμαστε ψυχολογική στήριξη ή ψυχο-εκπαίδευση. 

Αυτά τα μεγάλα γεγονότα θα μπορούσε να είναι η απώλεια εργασίας, χρόνια ανεργία, διαζύγιο και χωρισμός, απώλεια αγαπημένου ανθρώπου, χρόνιες ασθένειες, ασθένειες με χρόνιο πόνο ή απειλητικές για τη ζωή, επικείμενη συνταξιοδότηση κ.λπ. 

Χρειαζόμαστε τότε στήριξη όχι επειδή είμαστε αδύναμοι άνθρωποι, αλλά επειδή είτε προκύπτουν κοντά το ένα γεγονός με το άλλο είτε έχουμε παραμείνει πολύ καιρό δυνατοί και στο ύψος των καταστάσεων και, σε κάποιο σημείο, η ψυχική κόπωση μάς καταβάλλει. 

Η μακρόχρονη μοναξιά, η δυσκολία στο σχετίζεσθαι και το αδιαχείριστο άγχος και στρες, δύο διαφορετικές έννοιες, μπορούν επίσης να γίνουν αίτημα για ψυχοθεραπεία. Υπάρχει και η περίπτωση ανθρώπων που θέλουν απλά να αποκτήσουν περισσότερη αυτογνωσία, να βελτιώσουν κάποιες δεξιότητες ή να αποκτήσουν νέες, χωρίς να έχει προκύψει κάποιο σοβαρό γεγονός. 

Ψυχοθεραπεία, ατομική ή ομαδική, κάνουν γενικά οι δυνατοί άνθρωποι, εκείνοι που δεν φοβούνται να σταθούν απέναντι στα προβλήματά τους. Οι αδύναμοι είτε τη φοβούνται είτε μειώνουν τη σημασία της. Δεν πρέπει κανείς που βρίσκεται σε θεραπευτική διαδικασία να νιώθει μειονεκτικά για αυτήν την επιλογή. Άλλωστε στην πορεία των χρόνων θα μπορεί να επικοινωνεί καλύτερα με όσους έχουν περάσει κι αυτοί από την ίδια διαδικασία.

Ποια στοιχεία είναι απαραίτητα για να έχουμε ψυχική υγεία;

Η ψυχική μας υγεία, τα αποθέματα και οι πηγές στήριξής μας ενδέχεται κάποια στιγμή να κλονιστούν, κυρίως όταν υπάρχουν άλυτες εσωτερικές ψυχικές συγκρούσεις, όπως πρέπει/δεν πρέπει, θέλω/δεν κάνει, θέλω/δεν θέλει ο άλλος κ.λπ. Ίσως αυτές οι συγκρούσεις να μη μας ενοχλήσουν ποτέ σοβαρά στη ζωή μας, ίσως όμως να δυσκολέψουν τη ζωή μας, τον τρόπο που σχετιζόμαστε και λειτουργούμε, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ανταποκριθούμε στην καθημερινότητα. 

Αν θέλουμε να ορίσουμε τα στοιχεία εκείνα που μας προστατεύουν ψυχικά και λειτουργούν ως ψυχικές ασπίδες, θα ’λεγα ότι είναι κυρίως η ικανότητα να μπορούμε να δούμε πότε χρειαζόμαστε βοήθεια και να ’χουμε το σθένος να τη ζητήσουμε. 

Ένα άλλο στοιχείο είναι η διαχείριση των συναισθημάτων μας, κυρίως των αρνητικών. Εννοώ με αυτό την αναγνώριση, την αποδοχή και τη διαχείρισή τους. Τα αρνητικά συναισθήματα μάς προστατεύουν τις περισσότερες φορές και μας δίνουν πολύ χρήσιμες πληροφορίες, άρα σημασία δεν έχει να μην τα νιώθουμε –άλλωστε αυτό είναι αδύνατο–, ούτε να τα φιμώνουμε, κάτι που είναι καταστροφικό, αλλά να τα διαχειριστούμε με κατάλληλο τρόπο. 

Ένα ακόμη στοιχείο είναι η δεξιότητα να βάζουμε όρια τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους, να μπορούμε δηλαδή να χρησιμοποιούμε τη λέξη «όχι» όταν μια κατάσταση λειτουργεί εις βάρος μας ή μια σχέση αποδεικνύεται τοξική για εμάς. 

Και, φυσικά, να τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, να τον φροντίζουμε, να είμαστε σε επαφή με το «εσωτερικό μας παιδί», να σεβόμαστε τα όνειρα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, να εξασκηθούμε να έχουμε μια θετική ματιά στη ζωή, να βρούμε το νόημα της ζωής μας, να μπορούμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όσα μας δόθηκαν και για όσα απολαμβάνουμε.

Πώς βλέπετε τη σχέση θεραπευόμενου-θεραπευτή;

Θα την έλεγα «μαγική σχέση», αφού οφείλει να περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται μια υγιής, αυθεντική σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού. Είναι μια σχέση που κατακτάται και κτίζεται στην πορεία της θεραπείας. 

Από την πλευρά του θεραπευόμενου χρειάζεται δέσμευση στη διαδικασία, θα ’λεγα και μια προσπάθεια να εμπιστευτεί και να αφεθεί σε αυτήν. 

Από την πλευρά του θεραπευτή χρειάζεται υπομονή, αποδοχή, ανεκτικότητα, ενσυναίσθηση και, κυρίως, να μπορεί να οραματιστεί στο μέλλον τον θεραπευόμενό του. Να υπάρχει, με έναν τρόπο, ένα πλάνο το οποίο, μελλοντικά στον χρόνο, θα υλοποιηθεί, και να πιστεύει ο θεραπευτής ότι αυτό είναι εφικτό. 

Η σχέση έχει σίγουρα και δυσκολίες, εφόσον είναι δύο άγνωστοι άνθρωποι, που θα ανακαλύψουν σε αυτό το ταξίδι ψυχής ο ένας τον άλλον, κι αυτό δεν είναι κάτι εύκολο. Ο θεραπευτής θα έχει αρωγούς σε αυτό το ταξίδι τις γνώσεις του, την πιστοποίησή του, την εμπειρία του, τη μακρόχρονη προσωπική του θεραπεία, τη συνεχή επιμόρφωσή του, αλλά και στοιχεία της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του όπως είναι η καλοσύνη, η συμπόνια, η αμεσότητα, η διαθεσιμότητα και η εντιμότητα. 

Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;

Ευτυχία είναι μια συναισθηματική κατάσταση που μας απογειώνει ψυχικά, μας ενδυναμώνει, μας φέρνει πληρότητα, μας εφοδιάζει με όλα εκείνα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε μια όμορφη και καλή ζωή. 

Η ευτυχία είναι, σε μεγάλο ποσοστό, δική μας επιλογή και αναφέρομαι στην ικανότητα που διαθέτουμε ως άνθρωποι να κάνουμε αυτές τις επιλογές που θα τη φέρουν στο κατώφλι μας. 

Νευροψυχολόγοι μελετούν μέσα από MRI τις περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται όταν κάποιος άνθρωπος βιώνει ευτυχία. Άρα συμμετέχει και ο εγκέφαλός μας στην ευτυχία, μέσα από την ενεργοποίηση περιοχών, αλλά και την έκκριση ενδορφινών (ντοπαμίνη, οκ(ξ)υτοκίνη, σεροτονίνη κ.λπ.). 

Επομένως, η ευτυχία δεν είναι κάτι αόριστο και σίγουρα δεν είναι μόνο λίγες καλές στιγμές, όπως κάποιες φορές ισχυριζόμαστε στη ροή του λόγου. Ευτυχία είναι κυρίως η ματιά που έχουμε ως άνθρωποι πάνω στις καταστάσεις, το νόημα ζωής που ανακαλύπτουμε για εμάς. 

Κι αυτό είναι το αισιόδοξο κομμάτι, αφού εμείς επιλέγουμε, τελικά, αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Στο να συνθέσουμε την ευτυχία μας βοηθά να ’μαστε εστιασμένοι στο «εδώ και τώρα», να απολαμβάνουμε, να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όσα μας έχουν δοθεί και κυρίως να ’χουμε μια αισιόδοξη ματιά ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις. Η ζωή μας μπορεί να μην είναι πάντα εύκολη, είναι όμως σίγουρα ενδιαφέρουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *