Η μακεδονική ποικιλία της κόκκινης πιπεριάς με τη γλυκιά γεύση καλλιεργείται στην ευρύτερη περιοχή από όπου προέρχεται και το όνομά της.
Η Φλώρινα είναι ο ιδανικός τόπος για την καλλιέργειά της, καθώς το φυτό της πιπεριάς αντέχει στην ξηρασία και στο ψύχος, όπως ακριβώς είναι οι κλιματικές συνθήκες στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας. «Μεγαλωμένες» στην ευρύτερη περιοχή, σε ένα φυσικό τοπίο που η ομορφιά του κόβει την ανάσα, ανάμεσα σε ψηλά βουνά, πέτρινα χωριουδάκια και τις ονειρεμένα ομιχλώδεις λίμνες των Πρεσπών, αυτές οι πιπεριές κουβαλούν μέσα τους όλη την παράδοση της βορειοελλαδίτικης ζωής.
Οι πιπεριές κατάγονται από τη Ν. Αμερική και έφτασαν στην Ευρώπη την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων του Χριστόφορου Κολόμβου. Μετά την εξάπλωσή τους στην Ευρώπη, τις συναντάμε σε όλες σχεδόν τις κουζίνες, καθώς αποτελούν εύχρηστο, αλλά και ιδιαίτερα νόστιμο συστατικό στη γαστρονομία. Είναι ένα από τα λίγα φυτά που έχει τη δυνατότητα να παράγει τόσους διαφορετικούς καρπούς, τόσο στην όψη όσο και στη γεύση, κάτι που εξαρτάται κυρίως από τη διαδικασία ωρίμανσής τους.
Για να επιστρέψουμε όμως στην Ελλάδα, Φλώρινα, Πρέσπες, Βέροια, Αριδαία και Κοζάνη υποδέχτηκαν τον εξωτικό τότε καρπό. Εκεί όμως που ευδοκίμησε η συγκεκριμένη πιπεριά και προσαρμόστηκε στις εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες ήταν τα φημισμένα για την ευφορία τους χώματα της Φλώρινας. Οι πιπεριές στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας με την πλούσια σάρκα και γεύση δείχνουν τα ίχνη της θαυμαστής πορείας του είδους. Καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της καλλιεργήσιμης γης στην περιοχή όπου μεγαλώνει και αναπτύσσεται με τη φροντίδα των αγροτών εδώ και πολλά χρόνια. Μοναδικές θεωρούνται οι πιπεριές από τον Αετό Φλωρίνης, από όπου ξεκίνησε η καλλιέργειά τους λίγο μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.
Μέχρι το 1950 η κόκκινη πιπεριά σε σχήμα «Δ» είχε εξελιχθεί σε σημαντικό προϊόν της περιοχής, ωστόσο το 99% της παραγωγής προοριζόταν για ξήρανση. Πρέπει να σημειώσουμε ότι όλα τα είδη της πιπεριάς δεν μπορούν να αποξηρανθούν. Τέλος, οι περισσότερες πιπεριές που εμφανίζονται ως Φλωρίνης δεν είναι παρά παραλλαγές του πραγματικού είδους. Οι αληθινές πιπεριές Φλωρίνης αρχίζουν να κοκκινίζουν μετά τις 15 Αυγούστου, μέχρι τότε είναι πράσινες.
Δεμένες με την καθημερινότητα πολλών αγροτικών οικογενειών, τιμώνται σαν τέτοιες με κάθε τρόπο, πρωτίστως στην ίδια τους την κουζίνα: πλέκονται με το ξινολάχανο για να κάνουν παρέα στο τσίπουρο, ενισχύουν μαγειρέματα με φασόλια, γίνονται πικάντικο άλειμμα (μια τέλεια «κόκκινη χτυπητή» που συνοδεύει τσιρόνια και άλλα ντόπια ψαρικά), τρυπώνουν σε πίτες…
Και πού δεν πάνε. Μπορεί να κατάγονται από το πιο βόρειο κομμάτι της χώρας, όμως οι πιπεριές της Φλώρινας έχουν κατακτήσει τις καρδιές και τον ουρανίσκο κάθε μερακλή Έλληνα, σε όποια γωνιά της Ελλάδας κι αν ανοίγει ένα κρασάκι ή τσουγκρίζει ένα ποτηράκι τσίπουρο. Όχι άδικα και όχι τυχαία. Αυτό το δώρο της μακεδονίτικης γης, που νωρίς – νωρίς συμπεριλήφθηκε στα Προϊόντα με Ονομασία Προέλευσης, είναι παρόν στις πιο πικάντικες και μερακλίδικες συνταγές, χαρίζοντας την ήπια σπιρτάδα της γεύσης του ακόμη και στα πιο άτονα, ουδέτερα υλικά. Μόνη της η πιπεριά γίνεται ψητή, «καψαλίζεται» για την ακρίβεια, ώστε να αφαιρεθεί εύκολα η φλούδα της και μετά να φυλαχθεί στο βάζο με το λάδι, το ξίδι και το σκορδάκι. Μπαίνει ακόμη στο τηγάνι, σκέτη ή γεμισμένη με τυριά και μυρωδικά -ένας εύκολος, γρήγορος μεζές για την παρέα. Γίνεται επίσης εξαιρετικό ντιπ, αν πολτοποιηθεί η ψητή σάρκα της με φέτα και ελαιόλαδο, αλλά και τουρσί, για όσους αγαπούν τις έντονα ξιδάτες γεύσεις.
Οι κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης ταιριάζουν με πολλά τυριά -και όχι μόνο λευκά, όπως η φέτα, το γιδοτύρι ή το ανθότυρο, που συνήθως χρησιμοποιούνται στις γεμιστές. Συνδυάζονται νόστιμα με το κεφαλοτύρι, τη γραβιέρα, το ταλαγάνι και κάνουν εξαιρετική παρέα στα σαγανάκια. Συχνά θα τις βρείτε να δίνουν γεύση σε γεμίσεις από τυρόπιτες, κοτόπιτες, τάρτες και κις, να νοστιμίζουν το ριζότο ή τις σάλτσες από μακαρονάδες και να πρωταγωνιστούν σε μερακλίδικες «τηγανιές» με χοιρινό ή παραδοσιακούς μπεκρή μεζέδες.
Το μυστικό για το καθάρισμα. Βάλτε τις πιπεριές Φλωρίνης στην κουζίνα σας και δεν θα χάσετε. Ίσα – ίσα που θα κερδίσετε σε γεύση και θα δώσετε νέα διάσταση σε συνηθισμένα φαγητά, όπως το κοτόπουλο, το μοσχαράκι ή ακόμη και μια απλή ομελέτα. Μόνο να θυμάστε το τιπ για το εύκολο καθάρισμα της φλούδας τους: αφού τις ψήσετε μέχρι να καψαλιστούν, τις κλείνετε σε πλαστικό σακουλάκι και τις αφήνετε μισή ωρίτσα, να «ιδρώσουν». Μετά το ξεφλούδισμα γίνεται παιχνίδι.
Οι κόκκινες πιπεριές έχουν αξιοσημείωτες ευεργετικές ιδιότητες, γι’ αυτό είναι σημαντικό να τις καταναλώνουμε συχνά. Αποτελούν καλή πηγή φυτικών ινών, φολλικού οξέος, βιταμίνης Κ και μαγγανίου. Επίσης, είναι πλούσιες σε βιταμίνη Α, που κάνει καλό στην όραση και προστατεύει από τις λοιμώξεις, βιταμίνη C (σημαντική αντιοξειδωτική βιταμίνη -μια μεγάλη κόκκινη πιπεριά περιέχει 209 mg βιταμίνης C , η οποία είναι περισσότερο από το διπλάσιο ενός μέσου πορτοκαλιού), βιταμίνη Β6, που είναι ζωτικής σημασίας για βασικές λειτουργίες του οργανισμού, λουτεΐνη και ζεοξανθίνη, που μπορεί να επιβραδύνουν την ανάπτυξη των ασθενειών των ματιών, βήτα-καροτίνη, που μπορεί να βοηθήσει στην προστασία από ορισμένες μορφές καρκίνου, όπως ο καρκίνος του μαστού σε γυναίκες πριν την εμμηνόπαυση και το λυκοπένιο, που μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο των ωοθηκών.
Με πληροφορίες
www.diatrofi.gr
www.icookgreek.com
