Οι καταστροφικές βροχές στην Ισπανία μάς υπενθύμισαν πόσο αλληλένδετοι είμαστε με τη φύση, αλλά και με ολόκληρο τον πλανήτη. Οι εικόνες που είδαμε στις οθόνες μας δεν μας άφησαν ασυγκίνητους, ιδιαίτερα αν έχουμε βιώσει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό μια ανάλογη εμπειρία ή αν έχουμε σκεφτεί ότι αυτό που συμβαίνει «στο σπίτι του γείτονα» είναι πιθανό να συμβεί και στο δικό μας.
Το πένθος από φυσικές καταστροφές χαρακτηρίζεται από βαθιά αίσθηση θλίψης για την απώλεια ζωών και δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους, αλλά συμπεριλαμβάνει και τα ζώα (κατοικίδια και μη), αλλά και το ίδιο το περιβάλλον. Η αδυναμία ελέγχου πάνω στα φυσικά φαινόμενα μας ξεπερνά, ενώ νιώθουμε θυμό και οργή απέναντι σε ανεπαρκείς ή/και ανύπαρκτες δράσεις για την προστασία όσων βλάφθηκαν.
Κρίνεται, λοιπόν, απαραίτητο να μιλήσουμε στα παιδιά. Να μοιραστούμε την αλήθεια με τρόπο απλό και κατανοητό, χωρίς να τα επιβαρύνουμε με υπερβολική ανησυχία. Να τους εξηγήσουμε πως, ενώ είναι φυσιολογικό να νιώθουν στενοχώρια, μπορούν να κάνουν μικρές πράξεις για να προστατέψουν τη φύση, όπως να φυτέψουν ένα δέντρο ή να φροντίσουν τα ζώα της γειτονιάς τους. Να υπενθυμίσουμε στα παιδιά ότι έπειτα από τέτοια γεγονότα, οι κοινότητες έρχονται πάντα κοντά και οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλον, για να τους καλλιεργήσουμε την εμπιστοσύνη, βήμα απαραίτητο για την ψυχική τους υγεία.
Η φροντίδα του εαυτού μας είναι σημαντική. Στις δύσκολες στιγμές, είναι απαραίτητο να κάνουμε μικρά διαλείμματα από τα νέα και να συνδεόμαστε με τη φύση, όπως με έναν περίπατο ή μια δραστηριότητα που να μας αναζωογονεί. Το πένθος για τις ζωές που χάθηκαν, για τη φύση, το περιβάλλον και το μέλλον του πλανήτη δεν είναι κάτι που περνά σε μια νύχτα, αλλά μαθαίνουμε να το ζούμε με τρόπο που, στο τέλος, θα μας δώσει δύναμη, αντί να μας αφήσει με ένα αίσθημα βαθιάς ανισχυρότητας.
Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Συγγραφέας
