Η Χιλιανή μυθυστοριογράφος μιλάει για την πανδημία, τον φόβο που μας προκαλεί και τον μελλοντικό μας κόσμο:
Από τότε που πέθανε η Πάουλα (η κόρη μου) πριν από 27 χρόνια, απώλεσα το φόβο του θανάτου. Πρώτα απ ‘ όλα, επειδή την είδα να πεθαίνει στην αγκαλιά μου και συνειδητοποίησα ότι ο θάνατος είναι σαν τη γέννηση, είναι μετάβαση, όριο και έχασα τον φόβο του προσωπικά.
Τώρα αν με πιάσει ο ιός, ανήκω στον πιο ευάλωτο πληθυσμό, στους ηλικιωμένους, είμαι 77 και ξέρω αν κολλήσω, θα πεθάνω. Έτσι η πιθανότητα θανάτου είναι πολύ ξεκάθαρη για μένα τώρα, το βλέπω με περιέργεια και χωρίς φόβο. Αυτό που μου έμαθε η πανδημία είναι να αφήνω τα πράγματα να φεύγουν, να συνειδητοποιώ πόσο λίγα χρειάζομαι.
Δεν χρειάζεται να αγοράσω, δεν χρειάζομαι περισσότερα ρούχα, δεν χρειάζεται να πάω πουθενά ή να ταξιδέψω. Νομίζω ότι έχω πάρα πολλά. Κοιτάζω γύρω μου και αναρωτιέμαι γιατί όλα αυτά. Γιατί χρειάζομαι περισσότερα από δύο πιάτα;
Μάθετε λοιπόν ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι και οι άνθρωποι που θέλετε να είστε μαζί τους.
Τι πιστεύετε ότι μάς διδάσκει η πανδημία;
Μάς διδάσκει προτεραιότητες και μας δείχνει μια πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της ανισότητας. Πως κάποιοι άνθρωποι περνάνε την πανδημία σε κότερο στην Καραϊβική και άλλοι πεθαίνουν από την πείνα.
Μας έμαθε και ότι είμαστε οικογένεια. Αυτό που συμβαίνει σε έναν άνθρωπο στη Wuhan, συμβαίνει στον πλανήτη, συμβαίνει σε όλους μας.
Δεν υπάρχουν τοίχοι, ούτε τοίχοι που να μπορούν να χωρίσουν τους ανθρώπους.
Δημιουργοί, καλλιτέχνες, επιστήμονες, όλοι οι νέοι, πολλές γυναίκες, εξετάζουν μια νέα ομαλότητα. Δεν θέλουν να επιστρέψουν σε αυτό που θεωρούνταν φυσιολογικό. Αναρωτιούνται τι κόσμο θέλουμε.
Αυτή είναι η πιο σημαντική ερώτηση τώρα. Το όνειρο ενός διαφορετικού κόσμου: εκεί πρέπει να πάμε.
Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι έρχεσαι στον κόσμο για να χάσεις τα πάντα. Όσο περισσότερο ζεις, τόσο περισσότερο χάνεις. Πρώτα χάνετε τους γονείς σας, μερικές φορές πολύ αγαπημένους ανθρώπους, τα κατοικίδιά σας, τα μέρη σας.
Δεν μπορείς να ζήσεις με τον φόβο γιατί σε κάνει να φαντάζεσαι πράγματα που δεν συμβαίνουν και υποφέρεις διπλά.
Πρέπει να χαλαρώσουμε, να προσπαθήσουμε να απολαύσουμε αυτά που έχουμε και να ζούμε στο παρόν.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Ιζαμπέλ Αλιέντε από το σπίτι της στο Σαν Φρανσίσκο στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων στις αρχές Ιουνίου 2020.
