O M. Herbert μας θυμίζει ότι η ευτυχία δεν είναι ο τελικός σκοπός,
το τέρμα της πορείας είναι ένας τρόπος να ταξιδεύεις, να πορεύεσαι. Η ευτυχία δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ένα παράγωγο, ένα υποπροϊόν της δουλειάς, του παιχνιδιού, της αγάπης, της ζωής.
Ανάμεσα σε αυτό που επιθυμούμε να συμβεί και στην υλοποίηση του σχεδίου μας θα υπάρξουν ματαιώσεις, καθυστερήσεις και αναποδιές και εμείς θα χρειαστεί να μάθουμε να τα υπομένουμε όλα αυτά.
Και μέσα σε αυτό τον κυκεώνα που ονομάζεται ζωή θα νοιώθουμε -αν το επιτρέψουμε- στιγμές ευτυχίας, ικανοποίησης και χαράς. Αυτές οι στιγμές θα είναι απείρως περισσότερες αν δεν τους έχουμε δώσει εκ των προτέρων μια συγκεκριμένη μορφή αλλά είμαστε ανοιχτοί στο άγγιγμά τους.
Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Συγγραφέας
www.mathimatazois.com
