O Karl Jung μάς υπενθυμίζει ότι ο έρωτας είναι μια «δύναμη που μας φτάνει από τον παράδεισο στην κόλαση».
Ο έρωτας είναι μια μύηση στο θείο, καθώς προσωπικές και αρχετυπικές δυνάμεις συνδυάζονται, μετουσιώνονται, συντρίβονται. Και μας παίρνουν μαζί τους. Στα ύψη και στα βάθη τους.
Αιφνιδιαζόμαστε και ενθουσιαζόμαστε, αλλά ερχόμαστε αντιμέτωποι και με ένα ερώτημα: «Να αφεθώ και να το ζήσω ή να φύγω… τρέχοντας»;
Η πρώτη επιλογή μάς αφήνει εκτεθειμένους ανεπανόρθωτα στο άγχος. Κι αν έχουμε κάνει λάθος; Και ο άλλος άνθρωπος δεν φανεί αντάξιος του «έρωτά» μας; Κι αν πονέσουμε; Κι αν κάτι δεν πάει καλά;
Η δεύτερη επιλογή μάς επιστρέφει στον εσωτερικό μικρόκοσμό μας, για να μετρήσουμε τις απώλειές μας. Ασφαλείς αλλά κενοί.
Γιατί ο Έρωτας* και η περιπέτεια που θα ζήσουμε μαζί του θα φέρει στην επιφάνεια νέα κομμάτια του εαυτού μας. Θα γίνουμε πιο ευγενικοί και σοφότεροι, θα αναπτύξουμε δεξιότητες, θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες και θα κληθούμε να χαλιναγωγήσουμε τα πάθη μας, ώστε να μας υπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και θα μάθουμε να υποκλινόμαστε στον ενθουσιασμό και τη ζωντάνια που φέρνει με την παρουσία του αυτός ο θεός.
*Ο Έρωτας μπορεί να αφορά πρόσωπα, ιδέες, καταστάσεις ή και εμάς…
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Συγγραφέας