Πολλές φορές, οι άνθρωποι τείνουν να μπερδεύουν την «αγάπη προς τον εαυτό» με έναν «κακώς εννοούμενο εγωισμό».
Αυτό το μπέρδεμα απομακρύνει τους ανθρώπους από το να φροντίσουν και να νοιαστούν τον εαυτό τους για τους εξής λόγους:
- Η σκέψη ότι αν το κάνω, είμαι κατά βάθος παρτάκιας
- Είμαι απασχολημένος/η να φροντίζω άλλους
- Περιμένω (και περιμένω) να με φροντίσει κι εμένα κάποιος άλλος
Όπως γράφει και ο Bukai, όταν απαγορεύεται σε κάποιον να είναι εγωιστής, προκειμένου να βρει το περιθώριο να αγαπάει τον εαυτό του, να τον προσέχει και να τον φροντίζει, γίνεται μικροπρεπής, φιλάργυρος, άπληστος, απατεώνας και παλιάνθρωπος.
Ο άνθρωπος γίνεται αναξιοπρεπής, γιατί πιστεύει ότι πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στον εαυτό του και τον άλλον, κι όταν διαλέγει τον εαυτό του, νομίζει ότι το κάνει αντίθετα στην ηθική του.
Δεν χρειάζεται να διαλέγουμε ανάμεσα στον εαυτό μας και τους άλλους. Η αγάπη για να είναι αληθινή χρειάζεται πρώτα να ξεκινά από εμάς και έπειτα να συμπεριλαμβάνει και τους υπόλοιπους.
Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Συγγραφέας
www.mathimatazois.com
